Początki Argos sięgają zamierzchłych prehistorycznych czasów co czyni z Argos jedno z najstarszych europejskich miast. Ponadto jest ono zamieszkiwane nieprzerwanie od przeszło 6 tysięcy lat. Jak głoszą legendy to właśnie w Argos rządził przybyły z Egiptu uważany za przodka Perseusza król Danaos.

W epoce mykeńskiej Argos stanowiło jeden z ważniejszych ośrodków Peloponezu i swoją potęgą dorównywało nawet Atenom. W VII wieku p.n.e. miasto zyskało duże znaczenie wśród greckich państw-miast, dzięki pokonaniu Sparty w 669 roku p.n.e. w bitwie pod Hysiaj (pierwszej bitwie hoplitów), za panowania tyrana Fejdona, który w tej wojnie poparł Ateny. W czasie wojen perskich w V wieku p.n.e. zachowało neutralność, a w ciągu IV wieku p.n.e. chciało wzmocnić swoją pozycję na Peloponezie, jednak bezskutecznie. Z niemożności pozostania neutralnym, a zarazem znaczącym miastem, Argos zdecydowało się poprzeć Filipa II Macedońskiego i w ostateczności przystąpiło do Związku Achajskiego, czyli konfederacji państw peloponeskich. Miasto stanowiło także jeden z najważniejszych ośrodków kultu Hery. W 146 roku p.n.e. Argos (wraz z całą Grecją) dostało się pod panowanie Rzymian, a po upadku Cesarstwa było wielokrotnie najeżdżane i niszczone przez barbarzyńców.

Najbardziej znaną budowlą jest teatr, zbudowany w III wieku p.n.e (zmodyfikowany w II-IV wieku), mogący pomieścić 20 000 widzów. Poza teatrem można zobaczyć m.in. odeon dla spektakli dramatycznych i muzycznych (V wiek p.n.e.), sanktuarium Afrodyty (430-420 p.n.e.) czy ruiny łaźni rzymskich (II wiek n.e.). Wstęp do ruin jest bezpłatny, jednak możliwy tylko w godzinach 8-16.

Nad miastem góruje Zamek Larisa, a raczej jego pozostałości znajdujące się na szczycie wzgórza o tej samej nazwie (289 m npm).  Zamek powstał w XII wieku na miejscu starożytnego Akropolu. Ze szczytu rozciągają się przepiękne widoki, dla których warto tam wjechać. Na stokach góry usadowiły się prawosławne klasztory.

Argos znajduje się we wschodniej części Peloponezu w pobliżu brzegu Morza Egejskiego około 12 km w kierunku północno-zachodnim od Nauplionu, przy drodze nr 70.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1996 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.