Agora Rzymska wytyczona została przez Juliusza Cezara i Oktawiana Augusta w okolicy Akropolu i Agory greckiej. Za czasów panowania cesarza Hadriana plac został wyłożony marmurowymi płytami, a prowadziły do niego propyleje, których fasadę stanowiła Brama Ateny Rządzącej Miastem do dziś w części zachowana.

Na terenie agory znajduje się Wieża Wiatrów, najlepiej zachowana budowla starożytnych Aten. Powstała najprawdopodobniej ok. 50 roku p.n.e. na podstawie projektu Andronikosa z Kyrros. jest ośmiokątna marmurowa wieża wysoka na 12 metrów, dawniej zwieńczona ośmio metrowym wskaźnikiem kierunku wiatru. Na jej szczycie usytuowano ruchomy posążek Trytona. W czasach starożytnych używana jako zegar miejski i wiatrowskaz. Każdy jej bok jest ozdobiony płaskorzeźbą jednego z ośmiu bogów wiatru: Boreasza dmącego w muszlę, Kajkiasza pozbywający się gradu z tarczy, Apeliotesa niosącego pszenicę i owoce, Eurosa przyzywającego huragan, Notosa odwracającego urnę i przyzywającego deszcz, Lipsa dmuchającego w żagle statku, Zefira rozrzucającego kwiaty i Skirona niosącego naczynie z węglem drzewnym. Dodatkowo na ścianach znajdowało się osiem zegarów słonecznych, zaś wewnątrz Wieży była klepsydra wodna, napędzana wodą z Akropolu. W okresie wczesnochrześcijańskim Wieżę wykorzystywano jako dzwonnicę kościoła o obrządku bizantyjskim. 

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2015 roku.