Tiryns był zamieszkany w III tysiącleciu p.n.e., w czasach kultury mykeńskiej. Achajowie zbudowali tu swoją twierdzę w XIV–XIII wieku p.n.e. Tiryns został zdobyty przez Dorów około 1100 roku p.n.e. Około roku 470 p.n.e. cytadela została zniszczona przez Argejczyków.

Wykopaliska w Tirynsie prowadzone były początkowo przez Heinricha Schliemmanna (1884–85), na początku XX wieku kontynuowane przez Wilhelma Dörpfelda, wznowione w 1963 przez archeologów greckich. W wyniku prowadzonych prac badawczych ustalono, że twierdza była trzykrotnie rozbudowywana. W ostatniej fazie, z XIII wieku p.n.e. zajmowała obszar około 20 000 m kwadratowych o mocno wydłużonym obrysie (długość ok. 300 m i szerokość 80 m). Potężne mury cyklopowe otaczały położony na wzgórzu pałac oraz liczne domy, ośrodek kultowy z małą świątynią. Mury obronne zbudowane były z ogromnych bloków wapiennych o masie dochodzącej do 12 ton, ich wysokość przekraczała 8 m a szerokość dochodziła do 17 m. W nich umieszczono dwa „bastiony” z komorami służącymi jako magazyny. Komory połączone były galerią przykrytą sklepieniem pozornym. Wejście główne znajdowało się we wschodniej części murów. Przejście na dziedziniec prowadziło przez dwie warowne bramy i propyleje. Kompleks pałacowy odgrodzony był od dziedzińca wewnętrznym murem obronnym. Dziedziniec pałacowy otaczał z trzech stron perystyl. Megaron umieszczono naprzeciwko wejścia. Jego ściany i część posadzek zdobiły freski. Pośrodku umieszczono palenisko a dach w jego pobliżu podtrzymywały cztery kolumny. W skład kompleksu pałacowego wchodziły także dwa mniejsze megarony i łazienka, umieszczone po wschodniej stronie zabudowań, pomieszczenia gospodarcze i duża cysterna na wodę.

Tiryns jest położony na Peloponezie, parę kilometrów na północ od Nafplio.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2015 roku.