Gotycki zamek w Gródku podlegający komturii w Świeciu został zbudowany przez Krzyżaków między rokiem 1308 a 1360 na miejscu drewnianego grodu. Murowaną warownię wzniesiono na szczycie wzgórza położonego na prawym brzegu rzeki Wdy.

         Założenie wzniesione na planie nieregularnym, dostosowanym do kształtu wzgórza składało się z zamku właściwego i przedzamcza. Zamek właściwy o wymiarach około 23 na 40 metrów miał trzy skrzydła: południowe, północne oraz wschodnie mieszczące kaplicę. Wjazd do zamku znajdował się od zachodu w wysuniętej przed kurtynę wieży bramnej poprzedzonej suchą fosą, za którą znajdowało się niewielkie podzamcze. Historia funkcjonowania zamku jest krótka. Już po 1461 roku warownia przekształcona została w folwark, zaś po 1466 na skutek postanowień pokoju toruńskiego trafiła w ręce polskie. Najprawdopodobniej wkrótce potem została opuszczona. Ostatecznie zabudowania rozebrano w XVIII wieku. Pierwsze badania przeprowadzono w 1885 roku, a następne w latach 70-tych XX wieku. Do dziś zachowały się niewielkie fragmenty murów przyziemia.

         Gródek jest położony około 12 km na północ od Świecia, przy drodze nr 239 do Drzycimia. Ruiny zamku położone są na zalesionym wzgórzu, na prawym brzegu starego koryta rzeki Wdy, kilkaset metrów w kierunku zachodnim od kościoła, za mostem. Po przekroczeniu mostu należy iść pieszo łagodnie skręcającą w lewo gruntową drogą pod górkę, prowadzącą prosto do celu, odległego o około 100 metrów po lewej stronie. Ruiny są mocno zarośnięte przez drzewa, krzaki i chaszcze.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2009 roku.