Założenie dworskie w Grodkowie składało się z dwóch elementów. Starszą część parterową, będącą dziś w ruinie, wzniesiono w połowie XIX wieku, natomiast nowszą piętrową na początku XX wieku. W 1823 roku dobra należały do Marianny z Nakwaskich Lasockiej. Wkrótce potem nabyli je Dziewanowscy, z których inicjatywy wzniesiono nowsze skrzydło, i pozostali tu do 1945 roku.

Klasycystyczna część starsza, murowana i otynkowana, została posadowiona na kamiennej podmurówce, na planie wydłużonego prostokąta i nakryta dachem naczółkowym. W osi dziewięcioosiowej elewacji frontowej, z dwuosiowymi ryzalitami skrajnymi, usytuowano wysunięty do przodu ganek zwieńczony trójkątnym szczytem, przeprutym trzema otworami zamkniętymi półkoliście.

Neorenesansowy, piętrowy i podpiwniczony budynek nowszy jest murowany i otynkowany, zwieńczony od frontu i od tyłu trójkątnymi szczytami. Wokół rozciągają się pozostałości rozległego parku krajobrazowego założonego w drugiej połowie XIX wieku.

Ostatnim właścicielem majątku był Kazimierz Dziewanowski, pierwszy starosta płocki po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, zamordowany przez Niemców w 1942 roku w Dachau. Po wojnie majątek został przejęty na rzecz Skarbu Państwa. W starszej części dworu ulokowano szkołę, a potem mieszkania prywatne. W części nowszej były biura PGR. Obecnie z dawnej siedziby pozostał tylko późniejszy piętrowy budynek. Z budynku XIX-wiecznego dworu pozostały tylko ruiny. Od kliku lat założenie jest własnością prywatną.

Grodkowo jest położone 5 km na północ od Wyszogrodu, przy drodze nr 50 do Płońska. Zachowane skrzydło znajduje się we wschodniej części wsi.

Zdjęcia wykonano w maju 2018 roku.