Gruzińska Droga Wojenna jest głównym, malowniczym szlakiem przechodzącym w poprzek Wielkiego Kaukazu, o długości 208 km. Biegnie z Tbilisi do Władykaukazu w Osetii Północnej łącząc regiony Południowego i Północnego Kaukazu. Obfituje ona we wspaniałe widoki, jak i zabytki gruzińskiej cywilizacji. Szlak dobrze znany był już w starożytności. Od początku wykorzystywały go armie rzymskie, perskie i mongolskie oraz karawany kupieckie. W czasach gruzińskiej monarchii wzdłuż Drogi Wojennej wzniesiono wiele fortyfikacji i wież strażniczych, których część dotrwała do dziś. Obecna nazwa wiąże się z dziewiętnastowieczną modernizacją, która zwiększyła znaczenie militarne szlaku. Wówczas władze rosyjskie poszerzyły i wzmocniły istniejącą drogę, co pozwoliło na szybki przerzut dużych oddziałów w czasie wojen prowadzonych przez Imperium. Wzdłuż Gruzińskiej Drogi Wojennej zachowało się wiele zabytkowych świątyń i budowli obronnych, które w połączeniu z malowniczym krajobrazem stanowią wielką atrakcję turystyczną.

Do największych atrakcji leżących wzdłuż tej trasy należą (z południa na północ):

–  twierdza Ananuri (osobny artykuł);

– ośrodek narciarstwa w Gudauri – miejscowość położona na wysokości 2200 metrów n.p.m. W połowie lat 80-tych, kiedy Gruzja należała jeszcze do Związku Radzieckiego, władze z pomocą austriackich inwestorów wybudowały hotele, wyciągi i nartostrady. Na oba pobliskie szczyty prowadzą wyciągi krzesełkowe. Na zboczach Sadzele i Kudebi jest 35 km tras zjazdowych o wszystkich stopniach trudności;

– punkt widokowy pod przełęczą Krzyżową;

– przełęcz Krzyżowa – najwyższy punkt drogi wznosi się na wysokość 2379 m n.p.m.;

– kościół Cminda Sameba – Gergeti (osobny artykuł);

– góra Kazbek – jeden z najwyższych szczytów Kaukazu o wysokości 5033,8 m n.p.m.. Góra jest drzemiącym wulkanem zbudowanym z law trachitowych. Ostatnie erupcje miały miejsce około 6 tys. lat temu. Pozostałością działalności wulkanicznej są dziś wyziewy gorących gazów na północnych stokach góry (solfatary). Ze stoków Kazbeka spływają liczne lodowce o łącznej powierzchni 135 km². Po stronie gruzińskiej znajduje się lodowiec Gergeti, zwany również Ordzweri. Około 10 kilometrów na wschód od szczytu leży miasto Stepancminda (do 2006 roku Kazbegi). Pierwszego wejścia dokonali w 1868 roku angielscy alpiniści. Z uwagi na znaczne nachylenie stoków (nawet do 60 stopni) Kazbek jest górą znacznie trudniejszą niż popularny Elbrus;

– Wąwóz Darialski – ciągnie się na długości ok. 3 km wzdłuż rzeki Terek i ma głębokość do 1000 m. Nazywany jest również „Wrotami Iberii” lub „Wrotami Kaukazu”.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2017 roku.