Gotycka Katedra Świętej Marii jest trójnawową bazyliką z transeptem, wzniesioną na planie krzyża łacińskiego, której budowę rozpoczęto w 1221 roku z inicjatywy króla Ferdynanda III i biskupa don Mauricio. Większość prac budowlanych wykonano w XIII-XV wieku. Dopiero w XV wieku ukończono zachodnią fasadę z dwiema wieżami zwieńczonymi ażurowymi hełmami nawiązującymi do gotyku niemieckiego i ośmioboczną kaplicę (Capilla del Constable wg. projektu Simona de Colonia) w stylu izabelińskim. Jej gwiaździste sklepienie z ażurowym manswerkiem w środkowej części nawiązuje do architektury islamu a ośle grzbiety łuków ściennych są jedną z cech charakterystycznych dla stylu izabelińskiego. Wnętrze katedry w Burgos zdobią dekoracje nawiązujące do stylu flamboyant i mudejar. Kaplice boczne dobudowano w okresie późnego gotyku. W katedrze zachwycają ale i trochę przytłaczają swoim bogactwem i ogromem ołtarze wykonane w złocie ze szlachetnymi kamieniami. To był czas gdy do portów Hiszpanii zawijały statki pełne złota zrabowanego mieszkańcom podbitych krajów obu Ameryk a kościół współrządził Hiszpanią i to był czas aktywności Świętej Inkwizycji. Do katedry przylegają krużganki z XIV wieku. Nawa główna składa się z trzech przęseł. Nawy przykryto sklepieniami krzyżowymi, a na skrzyżowaniu w XVI wieku zbudowano ośmioboczną wieżę wspartą na trompach (cecha charakterystyczna dla gotyku w Hiszpanii). W architekturze katedry przeważa styl gotycki, ma ona jednak również istotne elementy renesansowe i barokowe, dodane w wyniku modyfikacji z XV-XVI wieku i późniejszych z XVIII wieku. Najbardziej charakterystyczną cechą świątyni jest jej niezwykle misterna dekoracja kamieniarska. Interesujący pod tym względem jest zwłaszcza portal Puerta de Pellejeria, wykonany przez Franza z Kolonii w 1516 roku. Poza licznymi dziełami sztuki wnętrze kościoła kryje groby dwóch bohaterów hiszpańskich z czasów muzułmańskiej okupacji: Fernana Gonzalesa oraz El Cyda. Świątynia znajdująca się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, jest jedyną katedrą w Hiszpanii, która znalazła się na liście jako samodzielna budowla, a nie część starówki (tak jest na przykład w przypadku Salamanki, Santiago de Compostela, Avili, Kordobie, Toledo oraz Cuenki) lub grupy budowli jak w Sewilli.

      Zdjęcia wykonano w październiku 2011 roku.