Daroca została założona przez Celtyberów, którzy nazwali ją Darek. Jakiś czas później osada została podbita i zajęta przez Rzymian, którzy przemianowali ją na Agiria. Zbudowali tu silny zamek do obrony drogi Laminium, która przechodziła przez osadę i łączyła Saragossę z Walencją. W IX wieku miasteczko zostało przejęte przez Maurów którzy nazwali je Kalat-Darawca. Osada prężnie się rozwijała aż do czasu przybycia chrześcijańskich wojsk Alfonsa I Walecznego w 1120 roku. W XII wieku Ramon Bernrguer IV nadał jej prawa i przywileje, dzięki którym stała się stolicą gminy Daroca, która w średniowieczu miała wielki wpływ społeczny i militarny. Życiem miejskim rządziła rada, której głównymi członkami byli sędzia, ławnicy, almutazaf , skrybowie, majordomowie i inni mniejsi urzędnicy. Kadencje urzędów miejskich trwały rok, a wybierała je rada. Sędziego mianował król spośród trzech kandydatów wybranych przez radę. Istniały trzy grupy społeczne, chrześcijanie, żydzi i muzułmanie, które cieszyły się tymi samymi prawami i przywilejami, chociaż były zorganizowane oddzielnie. Miasto było częstym przystankiem w podróży do miejsc w okolicy przez królów Karola I, Filipa II i Filipa III. Po śmierci Karola II Daroca poparła austriackiego pretendenta do tronu – Karola III – zamiast popieranego przez Francuzów księcia Andegaweńskiego – Filipa, co doprowadziło do okupacji i złupienia miasta w wojnie o hiszpańską sukcesję. To zakończyło prawie sześć wieków autonomii miejskiej: zniknął urząd sędziego a Rada została zreorganizowana. Podczas wojen napoleońskich Francuzi zajęli miasto w czerwcu 1808 roku, niszcząc znaczną część klasztoru dominikanów. Daroca została wyzwolona w sierpniu 1813 roku. Od połowy XIX wieku sytuacja gospodarcza uległa poprawie dzięki prosperującemu rolnictwu, które pobudziło rozwój handlu i drobnego przemysłu. Na początku XX wieku wybudowano linię kolejową Teruel – Calatayud, która umocniła pozycję handlową miasta. Później miasto zaczęło podupadać. Dziś próbuje się ożywić handel i turystykę.

W mieście znajduje się sporo wspaniałych zabytków. Jego punkt centralny stanowi średniowieczne miasteczko otoczone 3,5-kilometrowym murem obronnym z XIII i XIV wieku. W miasteczku zachowały się aż trzy zamki z których największy (Castillo Mayor) wzniesiony został w czasach gdy Darocą zarządzali Maurowie. Dziś dominującym elementem warowni jest okazała wieża zwana Torre del Homenaje.

Do centrum prowadzą trzy bramy: Puerta Baja, Puerta Alta, Portal de Valencia i Arrabal.

Na Starym Mieście wznoszą się dwie świątynie, których budowa została rozpoczęta w stylu romańskim i zakończona w stylu mudejar: kościoły Santo Domingo de Silos i San Juan de la Cuesta (XII-XIII wiek). Z kolei kolegiata Santa María (XVI w.) mieści w swoim wnętrzu Capilla de los Corporales, kaplicę z zachowanymi relikwiami, stanowiącą niezwykły okaz sztuki złotniczej.

Innymi interesującymi miejscami są romańsko-barokowy kościół San Miguel oraz klasztory Escolapios (połowa XVIII wieku), Santa Ana i Rosario (XV wiek).

Spośród budowli cywilnych na szczególną uwagę zasługuje Casa de los Luna, niektóre dworki i dzielnica Barrio de la Morería z kompleksem renesansowych i barokowych budynków z XVI i XVII wieku.

Daroca położona jest w prowincji Saragossa w odległości około 80 km na południowy-zachód od Saragossy.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1995 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.