Santiago de Compostela, to miasto w północno-zachodniej Hiszpanii, w prowincji A Coruna, stolica regionu Galicja. Położone na zachodnim pogórzu Gór Kantabryjskich, ok. 35 km od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego.

Od średniowiecza miasto było celem pielgrzymek do miejsca spoczynku św. Jakuba Większego, jednego z dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa. W tamtym czasie miasto było jednym z trzech głównych celów średniowiecznego pątnictwa (obok Rzymu oraz Ziemi Świętej), na szlak pątniczy wyruszali ludzie wszystkich stanów. Pielgrzymka do grobu apostoła bywała też traktowana jako element resocjalizacji, czy to zadany sobie samodzielnie, czy to nakazany wyrokiem sądowym. Na szlakach do Composteli, zwanych Drogą św. Jakuba (Camino de Santiago), znajdują się liczne schroniska, prowadzone głównie przez bractwa pątnicze św. Jakuba Apostoła. Przed katedrą w Santiago de Compostela kupić można pamiątkę, znak rozpoznawczy celu podróży – muszlę pielgrzymią, symbol św. Jakuba. Pierwotnie, po muszlę taką udawano się na pobliskie wybrzeże, skąd była zabierana jako dowód i pamiątka pielgrzymki. Obecnie muszla taka stanowi raczej znak rozpoznawczy pielgrzymów w drodze do Santiago. 

Okolice miasta były zasiedlone od X wieku p.n.e. przez Celtów, którzy wznosili osady na planie koła na szczytach wzgórz. W II–I w. p.n.e. ziemie te zostały podbite przez Rzymian. Od V wieku przeszły pod panowanie Swebów, a od 585 roku Wizygotów. W 711 tereny dzisiejszej Galicji znalazły się w rękach Maurów. W 813 roku odkryto grób uznany za miejsce pochówku Jakuba Apostoła, co dało początek pielgrzymkom z całej Europy. Wokół sanktuarium zbudowanym przez Alfonsa II – króla Asturii, w miejscu odkrycia grobu, powstało miasto. W IX wieku powstało w mieście biskupstwo. W latach 910–914 Santiago de Compostela zostało stolicą samodzielnego królestwa. W 997 roku miasto zostało zburzone przez Almanzora, władcę Kordoby. Od XI wieku związane z Asturią, w latach 1065–71 jako samodzielne królestwo – staje się jednym z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych chrześcijaństwa. W 1120 roku w mieście utworzono arcybiskupstwo. W 1161 roku do ochrony pielgrzymów powołano zakon rycerski Santiago de Compostela. Od 1230 roku miasto zostało połączone z Leonem i z Kastylią. W 1501 roku w mieście założono uniwersytet. W 1936 roku ludność Galicii w referendum opowiedziała się za autonomią, nie wprowadzoną z powodu wybuchu hiszpańskiej wojny domowej. Santiago de Compostella od 1981 roku posiada statut o autonomii – regionalny parlament i rząd. Zespół zabytkowy starego miasta został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Najważniejsze zabytki miasta to :

– katedra budowana od XI do XVIII wieku, według tradycji nad grobem św. Jakuba Starszego;

– klasztory – m.in.: S. Martín Pinario (XVII wiek) z kościołem o renesansowej fasadzie (1598),S. Augustín, S. Domingo (XVIII wiek), S. Clara (XVII wiek);

– kościoły – m.in. S. María do Sar (XII wiek) z pozostałościami klasztoru romańskiego, kaplica Capilla das Angustias de Abaixo (z XVIII wieku);

– szpital (Hospital Real) z 1489, 1501–11;

– kolegia: S. Xeronimo (z XVI, XVII wieku), Fonseca (z XVI, XVII wieku) i S. Clemente (z XVII wieku);

– domy i pałace z XVII– XVIII wieku;

– place – Praza de Espana, jeden z najpiękniejszych w Hiszpanii, otoczony wspaniałymi starymi budynkami oraz wokół katedry: Praza do Obradoiro, Praza das Praterías, Praza da Quintana, Praza da Inmaculada. 

Zdjęcia wykonano w październiku 2011 roku.