Murowany zamek w Hoczwi zbudowano w połowie XV wieku z inicjatywy Jana II Bala, na miejscu dawnego grodu z X wieku strzegącego szlaku na Węgry. Pierwsza wzmianka o zamku w dokumentach wystąpiła w 1493 roku.

         Warowną rezydencję założono na niewielkim wzgórzu nad rzeką Hoczewką. Była to czworoboczna budowla z dziedzińcem w środku i basztami obronnymi, otoczona fosą i wałami. Pod koniec XVI wieku zamek spłonął od pożaru wywołanego przez uderzenie pioruna. Główna gałąź rodu Balów przeniosła się do Baligrodu, gdzie wznieśli nowy zamek, natomiast boczna gałąź tego rodu pozostała w Hoczwi i odbudowała tutejszy zamek.

         Po Balach w XVII wieku Hoczew przeszedł w ręce Bełżeckich, potem Lubomirskich, Urbańskich i Łempickich. W 1740 roku Hoczew przejęli Fredrowie, którzy postawili obok zamku dwór zwany „białym dworkiem”, który został spalony w 1945 roku przez banderowców. Potem wieś należała kolejno do Krasickich, Rylskich i Platerów. Ostatni właściciele nie dbali o warownię, która coraz bardziej popadała w ruinę i pod koniec XVIII wieku została ostatecznie opuszczona. Do dziś zachował się kopiec z resztkami starych kamiennych murów o wysokości 2-3 metrów i sklepioną piwnicą.

         Hoczew jest położona 5 km na południe od Leska, przy drodze nr 893 do Cisnej. Ruiny zamku znajdują się koło szkoły, na początku wsi, po lewej stronie drogi. Należy przejść ścieżką między szkołą a kościołem prawie do samej rzeki i po lewej stronie za domem nr 76 zobaczymy kopiec.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2009 roku.