Większość wiatraków w Kinderdijk została zbudowana w latach 1738–40. Jest to największe skupisko zabytkowych wiatraków w całej Holandii i jedna z najbardziej znanych atrakcji turystycznych kraju.

Do XIII wieku woda z terenu ograniczonego rzekami Lek, Noord i Benden-Merwede odprowadzana była naturalnie. Wzrost poziomu wody spowodował jednak konieczność ludzkiej interwencji, aby obronić się przed powodziami. Początkowo teren otoczono wałami, ale te okazały się niewystarczające. Wybudowano więc kanały, które odprowadzały wodę z całego terenu i transportowały ją do rzeki Lek. Budowę kanału Achterwaterschap, poprowadzonego od rzeki Giessen do rzeki Lek, rozpoczęto w 1365 roku. Prace nad krótszym kanałem Nieuwe Waterschap, biegnącym od rzeki Alblas do Lek rozpoczęto 4 lata później. Obydwa kanały w końcowym biegu płyną obok siebie, rozdzielone jedynie groblą. System ten nie był jednak doskonały i po powodzi w 1726 roku postanowiono zwiększyć jego skuteczność. Zdecydowano się wówczas wybudować 16 nowych wiatraków mających pompować wodę z kanałów do położonych na wyższym poziomie zbiorników retencyjnych. Osiem takich wiatraków powstało po stronie zachodniej (przy kanale Nieuwe Waterschap, na obszarze nazwanym De Nederwaard), a kolejne osiem po stronie wschodniej (przy kanale Achterwaterschap, na obszarze nazwanym De Overwaard). Ceglane wiatraki po stronie De Nederwaard, okrągłe w przekroju, wzniesiono w roku 1738. Drewniano-ceglane wiatraki po stronie De Overwaard, oktagonalne w przekroju, zostały wybudowane w roku 1740. W 1868 roku wykonano dwie stacje pompujące, napędzane parą (nazwane Wisboom i Van Haaften), które wsparły pracę wiatraków.

W latach 20-tych XX wieku parowe pompy zastąpiono nowymi pompami, odpowiednio elektryczną i spalinową. Postęp technologiczny spowodował, że wiatraki przestały być użyteczne i wiele z nich wyburzono (w szczytowym okresie na całym obszarze Alblasserwaard istniało ponad 150 wiatraków). Ostatnie z nich wykorzystywane były do końca lat 40-tych XX wieku. Stacja pompująca Van Haaften została zastąpiona wybudowaną w 1972 roku, napędzaną spalinowo, stacją J.U. Smit. Do obecnych czasów w rejonie Kinderdijk zachowało się 19 wiatraków. Wiatrak nr 2 po stronie De Nederwaard pełni rolę muzeum i jest otwarty dla zwiedzających. W 1997 roku cała grupa wiatraków wraz z tamami, śluzami, zbiornikami, pompami i budynkami administracyjnymi została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kinderdijk jest położone 13 km na południowy-wschód od Rotterdamu.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2019 roku.

  • Panorama

  • Wiatrak - muzeum

  • Wnętrze wiatraka

  • Wnętrze wiatraka

  • Wnętrze wiatraka

  • Wnętrze wiatraka

  • Wiatrak - koźlak

  • Stacja pomp