Eklektyczny dwór w Hornówku wybudowany został w drugiej połowie XIX wieku z inicjatywy Hipolita Delegranca. Założenie składa się z piętrowego korpusu głównego i dwóch parterowych skrzydeł. Całość podpiwniczona, murowana z cegły i otynkowana została wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta i nakryta dachami czterospadowym (korpus) i trójspadowymi (skrzydła). W osi pięcioosiowego korpusu usytuowano jednoosiowy ryzalit wejściowy. Nad wejściem, poprzedzonym schodami, znajduje się wyjście na nieistniejący taras wsparty na filarach, zwieńczone półkolem. Z prawej, szczytowej strony budynku znajdowało się wejście boczne, do którego wiodły dwudziestostopniowe schody i niewielki ganek. Z tegoż ganku wchodziło się w szeroki, długi korytarz, prowadzący do poszczególnych pokoi. Wewnątrz mieściło się piętnaście pomieszczeń, w tym duży salon, skąd szerokie drewniane schody prowadziły na piętro. W piwnicach znajdowały się pomieszczenia gospodarcze, takie jak: kuchnia, pralnia, magiel i spiżarnia, do których prowadziło oddzielne, tylne wejście. Posiadłość ogrodzona była wysokimi żywopłotami, zaś wjazdu na jej teren strzegła wielka murowana brama z żeliwnymi wrotami z drugiej połowy XIX wieku. Pozostałości tej bramy zachowały się do dnia dzisiejszego. Pałac był otoczony dziewiętnastowiecznym parkiem krajobrazowym. Przed  budynkiem rozciągały się przepiękne klomby, rabaty kwiatowe i trawniki. Po lewej stronie od bramy znajdował się wielki sad. Przy rzece Niedźwiadce, która płynie za pałacem, duży drewniany wiatrak, a przy nim kuźnia. Na prawo od wiatraka usytuowano oranżerie, zaś po jego lewej stronie stały: wozownia, obórki, garaże i spiżarnie. Po prawej stronie pałacu mieściły się wozownie, a za nimi spichrze. Przed bramą stały dwa długie budynki – oficyny, zwane także koszarami. Mieszkała w nich służba i chłopi pracujący w majątku wraz z rodzinami.

          Po śmierci fundatora obiektu, posiadłość trafiła w ręce rodziny Kaweczyńskich, a ci zajmowali ją aż do wybuchu drugiej wojny światowej. Podczas wojny zostali oni wywiezieni, zaś majątek przejął Niemiec o nazwisku Berger, który pod koniec wojny wyemigrował do Rzeszy. Po wojnie majątek został objęty reformą rolną – ziemię otrzymali okoliczni chłopi, a we dworze zamieszkało kilka rodzin. Bez odpowiedniego zabezpieczenia cenny zabytek niszczał coraz bardziej wraz z upływem lat. Dziś jego stan pozostawia wiele do życzenia. Zniszczeniu uległo lewe skrzydło, balkon i filary. Przy wjeździe do dworu pozostały resztki ozdobnej bramy. Obecnie zaniedbany dwór w dalszym ciągu pełni funkcje mieszkaniowe.

         Hornówek jest położony 8 km na północny-zachód od Kikółu, na północnym brzegu Jeziora Steklin.

         Zdjęcia wykonano w kwietniu 2015 roku.