Bazylika Zaśnięcia NMP została zbudowana na zewnątrz Starego Miasta, na Górze Syjon, naprzeciwko Bramy Syjońskiej. Według tradycji jest to miejsce, w którym NMP zapadła w „wieczny sen”. Łacińska nazwa świątyni brzmi Dormitio Sanctae Mariae.

Obecna bazylika to trzeci kościół wybudowany w tym miejscu. Pierwszy, Haga Sion, zbudowany w IV wieku za panowania cesarza Teodozjusza został zburzony przez Persów w 614 roku. Następnie krzyżowcy wznieśli tu świątynię pod wezwaniem Świętej Marii na Górnym Syjonie, która została zniszczona przez mahometan w XIII wieku, a w 1342 roku odbudowali ją franciszkanie, którzy jednakże w 1524 roku zostali stąd wypędzeni przez muzułmanów. W czasie swojej podróży na wschód, cesarz niemiecki, Wilhelm II otrzymał w roku 1898 od sułtana tureckiego część Góry Syjon, gdzie wystawił nową, górującą nad miastem świątynię dla katolików niemieckich. Kościół konsekrowano w 1906 roku i do dziś opiekują się nim niemieccy benedyktyni. Klasztor i kościół znacznie ucierpiały w wyniku wojen w 1948 i w 1967 roku.

Zespół wybudowano z białego piaskowca w stylu przypominającym budowle romańskie. Bazylika ma kształt rotundy wpisanej w grecki krzyż. Potężna wieża i wspomniana rotunda o stożkowym dachu nadaje mu wygląd średniowiecznej twierdzy. Świątynia składa się z kościoła górnego i dolnego. Boczne kaplice w części górnej poświęcone są: św. Willibaldowi (angielski benedyktyn, który odwiedził Ziemię Świętą w 724 roku), Trzem królom, św. Józefowi i św. Janowi Chrzcicielowi. Kaplice te zostały ufundowane przez wiernych z różnych krajów świata. Absyda, posadzka i boczne kaplice kościoła górnego zdobione są mozaikami i dekoracjami z brązu. Mozaika w absydzie w kaplicy św. Benedykta przedstawia Marię z Dzieciątkiem, a w prezbiterium i centrum kościoła symbole Trójcy Świętej, zodiaku i miesięcy. Centralna część świątyni wyraża pewną przenośnię. Znak koła jako symbol Maryi przechodzi w kopułę, symbol nieba, do którego została wzięta po zaśnięciu. Do krypty kościoła dolnego, pogrążonej w półmroku, prowadzą schody z kościoła górnego. W środku, przed ołtarzem znajduje się sarkofag Maryi zapadającej w sen. Sarkofag to rzeźba z drewna i kości słoniowej. Figura Maryi ubrana w długą, brązową suknię i welon, to postać leżąca na dużym, marmurowym postumencie z brązową poduszką pod głową. Sarkofag został usytuowany między kolumnami, a sklepienie zwieńczające kolumny wyłożono mozaiką w złotym kolorze, w którą wmontowano portrety ewangelicznych kobiet. Cała świątynia ma kształt koła, wokół którego znajdują się kaplice świętych i proroków, a na wprost wejścia umieszczono Kaplicę Zesłania Ducha Świętego. Tutaj też znajduje się tabernakulum i Najświętszy Sakrament.   

Zdjęcia wykonano w październiku 2010 roku.