Wieczernik, będący częścią kompleksu hipotytecznego grobowca króla Dawida, znajduje się na piętrze niewielkiego meczetu stojącego na zboczu Góry Syjon, obok kościoła Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Dwadzieścia wieków temu był to zwykły, obszerny dom z „salą na górze”. Należał do nieznanego z imienia wyznawcy Chrystusa, który udostępnił salę Jezusowi i jego uczniom w Wielki Czwartek. Podczas ostatniej wieczerzy Jezus tu właśnie ustanowił  Eucharystię oraz sakrament kapłaństwa i pokuty. Tu zebrali się apostołowie po ukrzyżowaniu Chrystusa, który po zmartwychwstaniu, mimo drzwi zamkniętych, pojawiał się kilkakrotnie między nimi. Wieczernik był także miejscem modlitwy przed Zesłaniem Ducha Świętego. Napełnieni Duchem Świętym apostołowie stąd wyszli na ulice i rozpoczęli działalność ewangelizacyjną.

Wieczernik stał się pierwszym kościołem chrześcijańskim i był pierwszą siedzibą pierwszego biskupa, patriarchy Jerozolimy, apostoła Jakuba Starszego. W nim nieprzerwanie od czasów apostolskich, aż do połowy XVI wieku odprawiano Msze święte zgodnie z nakazem Chrystusa. W II wieku dobudowano do wieczernika budynek z absydą, a w IV wieku, bazylikę pod wezwaniem św. Syjonu. W 614 roku pierwotna świątynia została zniszczona przez Persów w czasie najazdu na Jerozolimę. Krzyżowcy na ruinach kościoła wznieśli w XII wieku wspaniałą, trójnawową świątynię, która niestety przetrwała tylko dwa wieki. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego, Saladyn oszczędził świątynię i oddał ją pod administrację poddanych sobie syryjskich chrześcijan. Ci jednak nie byli w stanie utrzymać budowli, która domagała się remontu. Dopiero hojność neapolitańskiego króla Roberta i jego żony Sancji pozwoliła uratować budynek niemal w ostatniej chwili. Niemałym nakładem pieniędzy król wynegocjował kościół od sułtana Egiptu na korzyść franciszkanów i dokonał jego renowacji i przebudowy. To z tego okresu pochodzi architektoniczny kształt sal Wieczernika.

Niestety, po dwóch wiekach, na wskutek konfliktu między chrześcijanami a żydami, franciszkanie musieli opuścić kościół i klasztor na Syjonie. Kontrolę nad Wieczernikiem objęli wówczas muzułmanie. Obecnie cenotaphium (co po łacinie oznacza jadalnię) z przyległymi pomieszczeniami zarządza wspólnota żydowska, która w dolnej części budynku utworzyła synagogę z symbolicznym grobem króla Dawida, a muzułmanie zajmują salę Wieczernika, przekształconą w meczet. Franciszkanie zaś zachowali prawo do oficjalnego nawiedzania Wieczernika jedynie w Wielki Czwartek i w uroczystość Zesłania Ducha Świętego.

Z alejki przy kościele Zaśnięcia NMP wchodzi się na niewielki placyk. Miejsce tej szczególnej wieczerzy na piętrze, gdzie prowadzą, stąd niewidoczne, schody biegnące z dziedzińca. Wejściem po lewej stronie wchodzimy do pomieszczenia przypominającego wnętrze gotyckiego kościółka o dwóch nawach, rozgraniczonych trzema kolumnami. W południowej ścianie sali znajduje się mihrab, czyli muzułmańska nisza modlitewna.

Na parterze budynku, pod Wieczernikiem znajduje się symboliczny grób Dawida, mający formę synagogi. Po Ścianie Płaczu jest to najważniejsze dla wyznawców judaizmu miejsce w całej Jerozolimie. Tak naprawdę grób jest pozostałością synagogi z IV wieku, którą w okresie wypraw krzyżowych włączono do kościoła. Wstęp do Wieczernika i „grobu” jest bezpłatny. W „grobie” obowiązuje nakrycie głowy. Turyści otrzymują specjalną, tekturową jarmułkę. 

Wieczernik i grób Dawida są położone na zboczu Góry Syjon, obok kościoła Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. 

Zdjęcia wykonano w październiku 2010 roku.