Barokowo-klasycystyczny pałac w Jabłonnie wybudował prymas Michał Poniatowski, brat króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wzniesiony został wg. projektu Dominika Merliniego w latach 1775-79.

Całość pomyślano jako zespół trzech budynków: centralnego, będącego mieszkaniem właściciela, oraz dwóch bocznych pawilonów. Parterowy korpus główny (centralny) wzniesiono na planie prostokąta. Elewacja frontowa, w osi środkowej wyposażona była w czworoboczną wieżę zwieńczoną hełmem z kulą. Od strony ogrodu do elewacji dostawiono trójboczny ryzalit mieszczący salę okrągłą. Do pałacu wchodziło się przez westybul umieszczony w silnie wysuniętym przed lico elewacji ryzalicie frontowym. Westybul prowadził do okrągłej umieszczonej na osi sali, nazywanej Salą Białą lub Salą Balową. Po obu stronach sali okrągłej umieszczono prostokątne sale, z których lewa była ogrodem zimowym a prawa jadalnią. Po obu skrajnych bokach pałacu umieszczono pawiloniki z prywatnymi sypialniami oraz garderobami. W latach późniejszych pawilonik północno zachodni przekształcił się w jedną dużą salę zwaną Pompejańską za sprawą przebudowy dokonanej przez Henryka Marconiego. Sala okrągła najbardziej reprezentacyjna oraz bogato dekorowana przez Włocha Antonia Bianchi oraz Szymona Mańkowskiego. Sale podziemne dekorowane były malowidłami Antonia Tavellio. W wyniku przebudowy pałacu prowadzonej przez Henryka Marconiego do ryzalitu elewacji frontowej dodano z dwóch boków dwa nowe pomieszczenia. Sam ryzalit został rozczłonkowany pilastrami jońskimi dzięki czemu zyskał typowo klasycystyczny charakter. Wnętrza zostały gruntownie przekształcone. Bez zmian pozostała jedynie sala balowa. Ogród zimowy zyskał żeliwną dekorację w stylu mauretańskim. Od północnego zachodu do budynku pałacu dobudowano lapidarium w formie kolumnowej pergoli. W lapidarium zgromadzono wiele bezcennych zabytków sztuki świata. Pawilon lewy zwany Królewski, przeznaczony był dla króla, a prawy służył dla gości. W latach 70-tych XVIII wieku założono park angielski z licznymi pawilonami, z których do dziś przetrwały: oranżeria i Domek Chiński.

W 1794 roku pałac odziedziczył książę Józef Poniatowski, a po jego tragicznej śmierci, siostra księcia Teresa Tyszkiewiczowa. W 1822 roku pałac stał się własnością Anny z Tyszkiewiczów primo voto Potockiej, secundo voto Dunin-Wąsowiczowej, która przebudowała pałac w 1837 roku pod kierunkiem Henryka Marconiego, dodając nowe budynki gospodarcze i wozownię. Pałac był w rękach Potockich do 1945 roku. W 1944 roku pałac został spalony przez wojska niemieckie.  W 1953 roku ruiny przejęła Polska Akademia Nauk i od razu przystąpiono do odbudowy. Obecnie mieści się tu ośrodek konferencyjno wypoczynkowy PAN. 

Jabłonna jest położona 11 km na północ od Warszawy. Pałac znajduję się na początku miejscowości po lewej stronie drogi nr 61.

Zdjęcia wykonano w marcu 2007 roku.