Budowę pałacu w Jabłonowie pomorskim rozpoczął w 1853 roku Stefan Narzymski, według planów architekta Fryderyka Augusta Stülera, który powierzył realizację swego projektu lokalnemu architektowi, Karolowi Lorentzowi. Budowę ukończono w roku 1859.

Pałac został wzniesiony w modnym wówczas stylu, neogotyku angielskiego. Architekt wznosząc rezydencję, być może sugerował się obrysem fundamentów starego pałacu Jabłonowskich i utworzył bryłę biegnącą z północy na południe, z przylegającymi do niej skrzydłami, wieżą i basztami. Pałac wyróżnia się zarówno układem wnętrz jak i bryłą, którą wyróżniają wieże o różnych kształtach i wysokościach, zwłaszcza okrągłe w stylu angielskim, zwieńczone krenelażem. Sama bryła o różnych wysokościach poszczególnych zabudowań jest mocno rozczłonkowana. Zabudowania mieszkalno-gospodarcze dla służby rozlokowane były w północnej i wschodniej części zespołu pałacowo- parkowego. Wnętrze pałacu wyróżnia bardzo zróżnicowany i nieregularny układ pomieszczeń z reprezentacyjną klatką schodową o schodach w konstrukcji żeliwnej, ze stopniami z białego marmuru. W górnej części klatki schodowej umieszczono na ścianie herb Narzymskich, także z białego marmuru. Jest to połączenie 2 herbów: krzyż na półksiężycu i inicjały OK oraz strzała usytuowana wewnątrz w podkowie i krzyż oraz inicjały SN, a nad nimi orzeł trzymający koronę. Sufity pomieszczeń i sal parteru zdobione są gzymsami i fasetami, dekoracją stiukową w formie plafonów o motywach klasycystycznych. W przyległych salach reprezentacyjnych znajduje się po pięć par ozdobnych, dwuskrzydłowych drzwi, pięknie zdobionych prowadzących do przyległych sal i na taras. W owalnym salonie ułożono ozdobny parkiet z dwukolorowych tafli, z dekoracją roślinną pośrodku. W dwóch wieżach umieszczone są schody uzupełniające główny układ komunikacyjny. Południowe skrzydło zajmował ogród zimowy, a od 1934 roku mieści się tu kaplica. Pałacowi nadano cechy „kalendarza” – jedna wieża symbolizowała rok, 52 pomieszczenia – tygodnie, zaś 365 okien – liczbę dni. Całość została otoczona parkiem krajobrazowym. 

Właściciele pałacu zmarli w Rzymie: Otolia w 1867 roku, a jej mąż w 1868 roku. Pochowani są w kaplicy przy kościele św. Wojciecha w Jabłonowie. Pałac jabłonowski przejęła jedyna córka Narzymskich, Marianna (1844-1914), która w 1873 roku wyszła za mąż za księcia Feliksa Ogińskiego z Kozielska. Książę zmarł nie pozostawiwszy potomstwa. a po śmierci Marianny właścicielem założenia został krewny Zygmunt Narzymski, a potem jego syn Tadeusz. W roku 1914 wojska pruskie usunęły właścicieli pałacu i kwaterując w nim, doprowadziły rezydencję do zniszczenia. Spadkobiercy księżnej Ogińskiej,  po śmierci Tadeusza Narzymskiego sprzedali pałac Państwowemu Bankowi Rolnemu w Grudziądzu, Bank natomiast wystawił na sprzedaż pałac z parkiem, ogrodem i przyległą ziemią orną.

16 lipca 1933 roku pałac nabyło Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Od tego czasu znajduje się on w posiadaniu Sióstr i zgodnie z życzeniem Marii Karłowskiej stanowi siedzibę Domu Generalnego Zgromadzenia. W czasie II wojny światowej, po wysiedleniu Sióstr Pasterek z pałacu w dniu 7 września 1939 roku cały obiekt zajęli Niemcy. Utworzyli oni tu obóz przejściowy dla rodzin polskich, zwany też „obozem zniemczenia”, który funkcjonował tutaj od połowy 1942 do pierwszej połowy 1943 roku.  W nocy 23/24 stycznia 1945 roku wojska rosyjskie wkroczyły do Jabłonowa. W lutym tegoż roku NKWD utworzyło w spichlerzu obóz przejściowy, który działał do końca lutego tegoż roku. 1 marca 1945 roku do pałacu wróciły siostry pasterki i zamieszkują tu do dnia dzisiejszego. Po II wojnie światowej – oprócz pałacu – pozostałe wszystkie budynki oraz ziemia zostały przeznaczone na potrzeby PGR-u utworzonego na terenie posesji.  W 1957 roku dawna rezydencja Narzymskich została wpisana do rejestru zabytków. 

Jabłonowo Pomorskie jest położone 14 km na wschód od Radzynia Chełmińskiego, przy drodze nr 543 do Brodnicy. Pałac-klasztor znajduje się na początku miejscowości na wzniesieniu po lewej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w styczniu 2009 roku.