Po raz pierwszy kościół pw. św. Jakuba Apostoła w Jakubowie jest wymieniony w dokumentach z 1376 roku jako podległy głogowskiej kolegiacie, jednak data jego budowy jest z pewnością dużo wcześniejsza. Niektórzy uważają za datę powstania świątyni rok 991, byłby zatem drugi pod względem wieku kościołem w obrębie dawnego biskupstwa wrocławskiego. Obok świątyni zbudowano wieżę służącą jako schronienie podczas napadów, którą rozebrano do połowy w 1504 roku i dodawszy drewnianą kopułę umieszczono wewnątrz dzwon istniejący do dzisiaj.

W 1571 roku kościół przejęli ewangelicy. W czasie wojny trzydziestoletniej świątynia została ograbiona przez Szwedów a wszystkie dokumenty uległy spaleniu. 2 stycznia 1654 roku w wyniku nakazu cesarskiej komisji kościół wraca w ręce katolików, w których użytkowaniu pozostaje do dziś. W 1802 roku wybudowano nową plebanię, a w 1877 dzwonnicę do której przeniesiono stary dzwon.

Obecnie kościół, nie licząc dostawionych do głównej budowli przedsionków i zakrystii, tworzą trzy bryły o zróżnicowanych wysokościach. Zgrupowanie prostych, kubicznych form w połączeniu z materiałem – zdecydowanie przeważa kamień polny – nadaje świątyni surowy, a co za tym idzie „starożytny”, choć bez wątpienia gotycki, wyraz. Z przebudową kościoła na początku XVI wieku wiązało się ufundowanie ołtarza szafkowego z figurami 12 Apostołów. W środku ołtarza znajdowały się figury : Najświętszej Marii Panny (w środku) i świętych Jakuba i Barbary. Wyposażenie świątyni jest głównie barokowe. Całość wraz z cmentarzem otacza kamienny mur.

Jakubów jest położony 7 km na południowy-zachód od Głogowa.

Zdjęcia wykonano w maju 2006 roku.