Pierwotna rezydencja obronna wzniesiona w Jeżowie przez Jeżowskich herbu Strzemię znajdowała się na wzniesieniu na zachodnim, lewym brzegu rzeki Białej. Z 1383 roku pochodzi pierwsza wzmianka o zamku, którego dziedzicem był Stanisław Jeżowski, późniejszy kasztelan biecki. Jeżowscy byli właścicielami majątku i dworu do 1483 roku, kiedy to w wyniku zamiany właścicielem Jeżowa został Klemens Turski, a potem jego synowie.

         W 1527 roku majątek został podzielony na trzy części, pomiędzy spadkobierców Piotra Turskiego. Mniej więcej w tym okresie wzniesiono nową rezydencję obronną na prawym brzegu rzeki Białej. Była to murowana wieża mieszkalno-obronna wzniesiona na planie prostokąta. Wieża posiadała cztery kondygnacje podzielone na dwa pomieszczenia każda. Do narożnika płd-wsch dostawiona była baszta na planie eliptycznym, z niewielkim alkierzem. Całe założenie zbudowano z łamanego piaskowca i niewielkiej ilości ilości cegły. Całość była otoczona fosą. Obecny, obronny dwór w Jeżowie powstał w wyniku przebudowy nowego założenia około roku 1544 z inicjatywy Adama Susza. Budowla została wtedy rozszerzona od północy, obniżona o jedną kondygnację i nakryta czterospadowym dachem. 

         W późniejszych wiekach dwór często zmieniał właścicieli i podupadał. W XIX wieku jego piętro przerobiono na spichlerz. W roku 1897 dwór nabył Kazimierz Ramułt i po przeprowadzonym remoncie ponownie nadał mu charakter mieszkalny. Obiekt był użytkowany do roku 1945. W latach powojennych opuszczony dwór poddano renowacji i przekazano w użytkowanie Liceum Sztuk Plastycznych z Tarnowa.

         Jeżów położony jest 6 km na północ od Grybowa, przy drodze nr 981 do Tarnowa. Dwór znajduje się po lewej stronie drogi.

         Zdjęcia wykonano w marcu 2015 roku.