Murowaną siedzibę biskupów kamieńskich zbudowano w latach 1363-85. Było to pod koniec rządów biskupa Jana, lub jego następcy Filipa von Rehberga. Warownia powstała na sztucznej wyspie u ujścia Radwi do Parsenty, oddzielonej od północy Kanałem Młyńskim. Główny dom zamkowy wzniesiono na planie prostokąta o wymiarach 11 x 35 metrów. Całość była otoczona murami obwodowymi wzniesionymi z kamieni eratycznych, uzupełnionych cegłą. W 1409 roku Bogusław VII spalił miasto i oblegał zamek, który jednak nie został zdobyty.
W 1481 roku Karlino i zamek zostały spalone, tym razem przez mieszczan kołobrzeskich i koszalińskich. Odbudowę przeprowadził najprawdopodobniej na początku XVI wieku biskup Marcin Carith. Prawdopodobnie wtedy powstało renesansowe, trójskrzydłowe założenie, na planie regularnym. Budowla posiadała trzy kondygnacje, a boczne skrzydła zwieńczone zostały szczytami, co widać na rycinie M. Meriana z 1652 roku. Przypuszcza się, że zamek zajmował kwadrat o boku około 50 metrów, a leżące przed nim przedzamcze, prostokąt o wymiarach 50 x 100 metrów. Brama wjazdowa prowadząca na wewnętrzny dziedziniec znajdowała się od północnego-wschodu, między dwoma skrzydłami zamku.
Rezydencja uległa zniszczeniu i została spalona w 1761 roku, podczas wojny siedmioletniej. Nieodbudowywana szybko popada w ruinę, a następnie została rozebrana do przyziemia tak, że ocalała tylko najniższa kondygnacja skrzydła głównego zamku, z zachowanymi sklepieniami gwiaździstymi. Później zasypano fosę oddzielającą zamek od miasta. W późniejszym czasie na miejscu warowni wzniesiono królewski browar a XIX-wieczna zabudowa zatarła ślady po zamku biskupim. Do dziś zachowały się mury przyziemia z piwnicami głównego domu zamkowego z nabudowanym na nich późniejszym budynkiem.
Karlino jest położone 25 km na południowy-zachód od Koszalina, przy drodze nr 6 do Szczecina. Resztki zamku położone są po lewej stronie ul Szczecińskiej, przy wylocie z miasta, około 100 metrów za zabytkowym spichlerzem. Po przejściu przez mostek nad Parsentą budynek z piwnicami zamkowymi położony jest nieco w głębi, po prawej stronie dziedzińca.
Zdjęcia wykonano we wrześniu 2009 roku.