Zamek a Kobiernicach, zwany „Wołek” został wzniesiony w połowie XIV wieku przez księcia Jana I Oświęcimskiego. Po raz pierwszy warownię wymieniono w dokumencie z 1396 roku.

         Założenie zbudowano z kamienia z niewielkim dodatkiem cegły na planie nieregularnym dostosowanym do kulminacji wzniesienia i wykorzystującym jego walory obronne. Składało się ono z prostokątnej wieży o wymiarach 8,8×5,2 metrów i budynku mieszkalnego o wymiarach 11,6×9,2 metrów,  pomiędzy którymi znajdowała się brama wjazdowa z niewielką wieżą bramną, do której prowadził most zwodzony, wsparty na murowanym przyczółku. Całość otoczona była murem obwodowym o grubości dochodzącej do 2,5 metra. W odległości paru metrów znajdował się drugi obwód  murów obronnych, trochę niższy i węższy od głównego, tworzący wokół warowni międzymurze. Poniżej drugiego obwodu obronnego znajdowała się fosa, na której krawędzi usypano wał ziemny, a od zachodniej strony, na jego kulminacji wzniesiono dodatkową wieżę bramną z niewielkim murem obronnym na wale, stanowiącym trzecią linię obronną.

         W 1405 roku zamek przeszedł w ręce książąt cieszyńskich. W latach 1454-56 król Kazimierz Jagiellończyk przyłączył księstwo i Kobiernice do Korony. Po rozpadzie księstwa, zamek „Wołek” znajdujący się w rękach Włodka i Bożywoja Skrzyńskich herbu Łabędź przeszedł do legendy jako siedziba rycerzy-rabusiów. Historia szczególnie barwnie opisuje postać Katarzyny Skrzyńskiej-Włodkowej, inicjatorki wielu łupieżczych wypraw. W wyniku podjętych przeciw rabusiom przez króla Kazimierza Jagiellończyka ekspedycji wojskowej, dowodzonej przez Mikołaja Pieniążka i Piotra Komorowskiego w latach 1460 i 1462 warownia została zniszczona i nigdy nie podjęto jej odbudowy. Legenda mówi, że Skrzyńskich i Katarzynę wzięto do niewoli. Katarzyna miała zginąć na stosie, a Bożywoj i Włodek pomarli na wygnaniu. Pierwsze badanie archeologiczne przeprowadzono w ruinach już w 1880 roku. Kolejne, szczegółowe badania były prowadzone po II wojnie światowej w latach 1977-86. Do dziś na wysokim i spadzistym wzgórzu pokrytym lasem zachowały się resztki kamiennych fundamentów zamku, zarysy wałów i fosy oraz szczątki czworobocznej wieży bramnej.

         Kobiernice s± położone 11 km na wschód od Bielska-Białej, przy drodze nr 52 do Andrychowa. Ruiny znajdują się na szczycie niewielkiego zalesionego wzniesienia zwanego Kopiec, u podnóża góry Bujakowskiej na lewym brzegu Soły. Na rondzie w Kobiernicach należy skręcić w prawo w drogę nr 948 i po przejechaniu ok.1 km skręcić znowu w prawo w ul.Leśną i nią dojechać do końca asfaltu, a następnie w lewo, na wzniesienie leśnym duktem.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2010 roku.