Barokowo-klasycystyczny pałac w Kończycach Wielkich został wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku z inicjatywy marszałka krajowego Księstwa Cieszyńskiego, barona Jerzego Fryderyka Wilczka. W XIX wieku założenie zostało przebudowane.

Powstała wówczas trzykondygnacyjna rezydencja wzniesiona na planie litery „L” zwrócona frontem na południowy-wschód. Dobudowane później skrzydło znajduje się od północno-zachodniej strony. Obie części łączy czworoboczna wieża z czterospadowym hełmem. W osi skrzydła głównego umieszczono wysunięty ryzalit wejściowy, poprzedzony czterofilarowym portykiem zwieńczonym tarasem. Na pierwszym  piętrze znajduje się reprezentacyjna sala z wyjściem na taras nad podcieniem. Obok pałacu stoi murowana kaplica z grobami właścicieli, którą wystawili kolejni właściciele majątku – Harasowscy w 1776 roku. Wokół założenia rozciąga się angielski park krajobrazowy ze stawem.

Od 1825 roku dobra znalazły się w rękach jednej z linii hrabiów Larischów von Monnichów. Jego ostatnią właścicielką była hrabina Gabriela von Thun und Hohenstein, wielka filantropka i fundatorka jednego z pawilonów Szpitala Śląskiego w Cieszynie, która wyszła za hrabiego Feliksa Thuna-Hohensteina, adiutanta cesarza Franciszka Józefa I. Po II wojnie światowej pałac został jej odebrany przez władze komunistyczne, które umieściły w nim dom dziecka. Gabriela von Thun żyła więc skromnie w wynajętym pokoju w Cieszynie gdzie zmarła w 1957 roku. Pochowano ją obok męża na kończyckim cmentarzu. W 2007 roku pałac został sprzedany trzem biznesmenom, którzy zamierzali w nim umiejscowić hotel, czego nie zrealizowano i obiekt ponownie został wystawiony na sprzedaż pod koniec 2010 roku. Historii pałacu i jego ostatnich właścicieli poświęcona jest specjalna ekspozycja na parterze budynku.

Kończyce Wielkie są położone 9 km na północ od Cieszyna, 1 km na wschód od drogi nr 937 do Jastrzębia-Zdroju.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2012 roku.