Budowę kościoła Bożego Ciała na Kazimierzu rozpoczęto około 1342 roku z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Po kilku latach nastąpiła przerwa w budowie, którą wznowiono pod koniec lat 60-tych XIV wieku, zmieniając koncepcję wyglądu świątyni z halowej na bazylikową.

Kościół został wzniesiony z cegły i ozdobiony kamiennymi detalami. W XV wieku zbudowano od zachodu zębaty szczyt fasady, najeżony fialami i rozczłonkowany pionowymi, wąskimi wnękami, w których umieszczono kamienne tarcze herbowe z herbami Polski i Litwy. W 1405 roku zakończono budowę korpusu i król Władysław Jagiełło sprowadził do Krakowa z Kłodzka Kanoników Regularnych Laterańskich, którzy objęli pieczę nad nową świątynią. W latach 1612-44 pod kierunkiem księdza Marcina Kłoczyńskiego nastąpiła barokizacja kościoła. Wybudowano wtedy nową wieżę nakrytą pięknie zdobionym manierystycznym hełmem, a także wzniesiono trzy kruchty nakryte kopułami z latarniami. Zmiany nastąpiły także we wnętrzu świątyni, między innymi zbudowano barokowe stalle.

Obecnie kościół Bożego Ciała jest jedną z najpiękniejszych świątyń Krakowa. Przy strzelistym prezbiterium spiętym masywnymi szkarpami wznosi się od zachodu 70-cio metrowa dzwonnica, w której znajdują się cztery dzwony. Od północnej strony  do kościoła przylega klasztor Kanoników Regularnych Laterańskich połączony ze świątynią zewnętrznym krużgankiem wspartym na arkadach. Wnętrze świątyni jest połączeniem surowej gotyckiej architektury z barokowym przepychem rzeźbiarskim. Ołtarz główny pochodzący z XVII wieku przedstawia w dolnej części Boże Narodzenie, a w górnej zdjęcie z krzyża. Przy jednym z filarów nawy głównej znajduje się późnobarokowa ambona w kształcie łodzi. Na belce tęczowej umieszczono XVIII wieczną scenę ukrzyżowania. 

Świątynia znajduje się w krakowskiej dzielnicy Kazimierz, przy ulicy Bożego Ciała.

Zdjęcia wykonano w lutym 2008 roku.