Kościół pw. Świętej Jadwigi Śląskiej (pierwotnie pw. Najświętszej Marii Panny)  został zbudowany około pierwszej połowy XIII stulecia, o czym świadczą badania architektoniczne przeprowadzone w wieży świątyni. Świątynia została wzniesiona najprawdopodobniej jako trójnawowa bazylika z wieżą. W XIV i XV wieku świątynię powiększono i urządzono jako gotycką trójnawową halę z krótkim, zamkniętym pięciobocznie chórem. Wnętrza były przykryte sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Pod koniec XV wieku znaczną część wyposażenia stanowiły ołtarze, których w tym czasie było 19. W latach 1482, 1631 i 1634 budowla ulegała zniszczeniu wskutek pożarów, jednak po każdym kataklizmie dokonywano jej odbudowy w dotychczasowym kształcie. Luteranie, którzy przejęli kościół w pierwszej połowie XVI wieku, usunęli część katolickiego wyposażenia. Uzupełniali je o nowe elementy, jak organy, które dwukrotnie instalowali w XVII i XVIII wieku. W świątyni znajdował się obraz Łukasza Cranacha, w 1589 roku wiszący w ołtarzu głównym. Na początku XVIII wieku prowadzono przebudowę budowli, jednak w pracach nastąpiło opóźnienie po pożarze kościoła w 1708 roku. W tym czasie świątynię powiększono o transept i nakryto dachem mansardowym. Do wieży zwieńczonej hełmem barokowym dostawiono parterowe aneksy. Wnętrze kościoła zostało przykryte sklepieniem kolebkowo-krzyżowym.

Kościół w obecnym kształcie jest kamienno-ceglaną, trzynawową budowlą z transeptem, zamkniętą pięcioboczną apsydą prezbiterialną. Po stronie zachodniej znajduje się czworoboczna wieża, którą wieńczy hełm z 1886 roku, swoją formą nawiązujący do osiemnastowiecznego. Korpus świątyni nakrywa dach mansardowy, a skrzydła transeptu posiadają dachy trójspadowe. Kościół jest doświetlany przez półkoliście zamknięte okna. Wcześniej znajdowały się tu gotyckie okna ostrołukowe. Do dziś na elewacjach pozostały ślady po zamurowanych otworach. Ostrołukowe otwory można oglądać jeszcze w wyższej partii wieży. Elewacje wieży urozmaicają gzymsy i pilastry, w części boniowane. Wejście główne do świątyni jest umieszczone w przyziemiu wieży, a ozdabia je portal złożony z pilastrów i prostego belkowania. Wewnątrz , nawy są wydzielone kolumnami i półkolumnami, podtrzymującymi sklepienie kolebkowo-krzyżowe. W kościele można zobaczyć pozostałości zabytkowego wystroju i wyposażenia: osiemnastowieczne drzwi wejściowe do zakrystii, drzwi w zakrystii z XIX wieku i szafki datowane na około 1800 rok i drugą połowę XIX wieku, barokowe epitafium przedstawiciela rodziny von Lohenstein, z pierwszej połowy XVIII wieku, barokowy prospekt organowy, neogotycka chrzcielnica i olejny obraz Wskrzeszenie Łazarza z początku XX wieku. Ponadto w wieży wisi dzwon z 1710 roku. Ściany zewnętrzne świątyni ozdabia kilka kamienny płyt epitafijnych datowanych na koniec XVI do XVIII wieku.

Świątynia znajduje się przy ul. Nadodrzańskiej 6.

Krosno Odrzańskie jest położone około 30 km na północny-zachód od Zielonej Góry, przy drodze nr 29 do Słubic.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2022 roku.