Obecny dwór w Kuznocinie zbudowany został w latach 1923-24 roku, na miejscu wcześniejszego założenia zniszczonego w roku 1914. Rezydencję wzniesiono z inicjatywy Haliny ze Smoleńskich i Karola Woyzbunów, zaś autorem projektu był architekt Franciszek Morawski.

Jest to parterowa, podpiwniczona budowla z mieszkalnym poddaszem, murowana z cegły i otynkowana, posadowiona na planie prostokąta, nakryta mansardowym dachem, z symetrycznie rozmieszczonymi lukarnami w połaci dolnej. Rezydencja o regularnej bryle wzniesiona na kamiennej podmurówce z kamienia polnego, posiada dwa ośmioboczne alkierze w narożnikach elewacji frontowej, nakryte dachami namiotowymi ze szpicami. W elewacji bocznej umieszczono prostokątną przybudówkę mieszczącą kuchnię. W osi fasady, między alkierzami umieszczono portyk złożony z sześciu przysadzistych kolumn toskańskich. Portyk kryje wejście główne do dworu, poprzedzone wachlarzowatymi schodami, jest zamknięte półkoliście a nad nim na wysokości połaci znajduje się szczyt o falistym obrysie. Elewacja frontowa jest pięcioosiowa w części środkowej, w częściach trójbocznych posiada po trzy okna. Na osi elewacji ogrodowej umieszczono osi piętrowy, trójboczny ryzalit, z oknami o parabolicznym zamknięciu w partii piętra, oraz otwarty taras. Układ wnętrz jest dwutraktowy z sienią i salonem mieszczącym się w trójbocznym ryzalicie. Całość skomponowana w stylu dworkowym z przewagą elementów neobarokowych i klasycystycznych. Wokół dworu rozciągają się pozostałości parku krajobrazowego z początku XX wieku.

W czasie II wojny światowej zabudowania dworskie służyły nie tylko rodzinie właściciela ale i ofiarom wojny z Warszawy. Jedną z nich była wnuczka ostatnich posiadaczy, Hanna z Woyzbunów Jankowska, której udało się uciec z przejściowego obozu w Pruszkowie. W końcu lat czterdziestych budynek został odkupiony przez dawnego ogrodnika Woyzbunów – Franciszka Majorka. Od 1974 roku kolejną posiadaczką została Barbara Łempicka, to dzięki jej staraniom dwór odrestaurowano i zmodernizowano. Obecnie jest on własnością Jana Polachowskiego. W latach 90-tych XX wieku dwór przeszedł gruntowny remont.

Kuznocin jest położony 2,5 km na południowy-zachód od centrum Sochaczewa. Dwór ulokowany jest na zachodnim brzegu Bzury, przy ul.Kuznocin (skrzyżowanie z Miodową).

Zdjęcia wykonano w marcu 2013 roku.