Neobarokowy pałac w Łabędniku został zbudowany na przełomie XVII i XVIII wieku jako siedziba rodu von der Groeben. Obecny kształt i wygląd nadała rezydencji gruntowna przebudowa i modernizacja z 1861 roku.

Jest to piętrowa budowla założona na planie prostokąta kryta dachem dwuspadowym. Do głównego korpusu dostawione jest prostopadłe skrzydło boczne. Główne wejście umieszczone jest w centralnie usytuowanym frontowym ryzalicie, wzbogaconym o kamienne schody i balustrady, które zdobią, również wykonane z kamienia, dwie figury harpii. Nad głównym wejściem, znajdującym się w lekko zaznaczonym ryzalicie frontowym umieszczono kartusz herbowy z łacińskim napisem „Fundatio Grobeniana anno 1712”. Przed pałacem znajduje się honorowy podjazd, a od strony ogrodowej parterowa przybudówka. Balustrady przy zachodnim tarasie ozdobione są płaskorzeźbami z piaskowca, a przy niewielkim tarasie od wschodu, ornamentem barokowym. Od północy i wschodu pałac otoczony jest parkiem krajobrazowym, a od południa znajduje się duży staw.

Pałac pozostał w rękach rodu von der Groebenów do 1945 roku. W tym samym roku, najprawdopodobniej na przełomie stycznia i lutego, po zajęciu Łabędnika 30 stycznia, przebywały w nim wojska sowieckie. Po II wojnie światowej w majątku utworzono biura i mieszkania na potrzeby PGR-u. W latach 1987–91 pałac został gruntownie odrestaurowany. Obecnie znajduje się w prywatnych rękach.      

Łabędnik jest położony 14 km na południowy-wschód od Bartoszyc, przy drodze nr 592 do Kętrzyna. Pałac znajduje się po prawej stronie szosy.

Zdjęcia wykonano w maju 2007 roku