Klasycystyczny ratusz, na Starym Mieście w Wilnie, pierwotnie gotycki, wzniesiony w XV wieku, został przebudowany w latach 1785–99 według projektu Wawrzyńca Gucewicza. Ratusz wznosił się pośrodku rynku.  Była to piętrowa budowla, posiadająca wieżę z zegarem, salę posiedzeń burmistrzów, skład broni, salę sądową, archiwum i komorę dla tortur. W sieni stały wagi miejskie i słup zwany „babą”, u którego smagano złoczyńców. Przed ratuszem z jednej strony stał pręgierz, zwany „Piłatem”, a z drugiej – szubienica.

Przy końcu XVIII wieku wieża zegarowa runęła niszcząc obiekt. Odbudowy i przebudowy w stylu neoklasycznym z domieszką renesansu, dokonał profesor Wawrzyniec Gucewicz. W elewacji frontowej Gucewicz umieścił sześciokolumnowy portyk dorycki, zwieńczony trójkątnym naczółkiem. W latach 1811–1924 w budowli mieścił się teatr, w którym 1 stycznia 1848 roku w Sali Wielkiej odbyła się prapremiera „Halki” Stanisława Moniuszki. W latach 1936-39 ratusz został odrestaurowany według projektu Stefana Narębskiego z przeznaczeniem na muzeum. Obecnie od 1995 roku budynek pełni funkcje reprezentacyjne. 

Ratusz jest położony na styku ul. Ostrobramskiej i ul Długiej, w centrum Starówki.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2010 roku.