Maria Faustyna Kowalska, wł. Helena Kowalska, (ur. 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu, zm. 5 października 1938 w Krakowie) − święta Kościoła katolickiego, zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, znana przede wszystkim jako głosicielka kultu Miłosierdzia Bożego i autorka „Dzienniczka”. 

Pierwszy jej pobyt w Wilnie trwał od lutego do kwietnia 1929 roku, a następny po czterech latach, od maja 1933 roku, kiedy to po złożeniu ślubów wieczystych wróciła do Wilna, aby zająć się prowadzeniem gospodarstwa ogrodniczego zgromadzenia, do 21 marca 1936 roku. Do dnia dzisiejszego zachował się dom klasztorny, w którym miała swoją celę siostra Faustyna. Po latach użytkowania przez Dom Dziecka został on niedawno odnowiony i odtworzono w nim celę świętej, a także zgromadzono nieliczne pamiątki i fotografie, oraz relikwie. Przed znajdującym się tam obrazem Jezusa Miłosiernego pielgrzymujący odmawiają koronkę do Miłosierdzia Bożego oraz uczestniczą we Mszy świętej. Placówka Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Wilnie założona została w 1908 roku. Dzięki życzliwości księżnej Marii z Zawiszów Michałowej Radziwiłłowej Zgromadzenie nabyło na własność posesję rosyjskiego generała Bykowskiego w Wilnie na Antokolu, dzisiaj przy ul Grybo 29, a wówczas ulica ta nosiła nazwę Senatorska 25. Aktualnie w tym domku jest zorganizowana sala pamięci poświęcona świętej Siostrze Faustynie. Na polecenie swojego spowiednika, ks. Michała Sopoćki św. Faustyna zaczęła prowadzić szczegółowy zapis swoich przeżyć, znany potem jako „Dzienniczek„. Opisywała w nim stany mistyczne jakich doznawała, przede wszystkim liczne wizje i objawienia. Dotyczyły one między innymi namalowania obrazu Jezu ufam Tobie (do którego Pan Jezus miał dać szczegółowe wskazówki). To tu Pan Jezus podyktował jej modlitwę zwaną Koronką do Miłosierdzia Bożego i polecił założenie „takiego zgromadzenia”, które by głosiło i wypraszało miłosierdzie dla świata, oraz ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego (w pierwszą niedzielę po Wielkanocy). 

Ks. Sopoćko poznał ją w styczniu 1934 roku z wileńskim malarzem Eugeniuszem Kazimirowskim, który namalował zgodnie z jej wskazówkami pierwszy obraz Jezu ufam Tobie. Mieszkanie ks. Sopoćki oraz mieszkanie wraz z pracownią Kazimirowskiego mieściły się w tym samym budynku, przy klasztorze Wizytek. Siostra Faustyna przez pół roku przychodziła do pracowni malarskiej, aby wskazywać uzupełnienia i potrzebne korekty w szczegółach dotyczących wyglądu obrazu. 

21 marca 1936 roku siostra Faustyna Kowalska została przeniesiona z domu zgromadzenia w Wilnie do Walendowa, a po kliku tygodniach do Derd. 12 maja tego samego roku na ostatnie miejsce przeprowadzki wyznaczono jej dom w Krakowie.

W 1948 roku obraz został zdeponowany w kościele pw. Świętego Ducha, skąd ks. Józef Grasewicz, przyjaciel ks. Sopoćki, zabrał go do parafii w Nowej Rudzie, gdzie pozostał na około czterdzieści lat. W 1970 roku, władze lokalne w Nowej Rudzie postanowiły zrobić z kościoła magazyn, więc obraz trafił po wielu perypetiach do kościoła pw. Świętego Ducha, gdzie proboszczem był ks. Aleksander Kaszkiewicz, który początkowo niechętnie, ale jednak zgodził się na zawieszenie obrazu. W 2001 roku dzięki życzliwości Metropolity wileńskiego, możliwym stał się stały pobyt Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego ( założonego przez bł. ks. Michała Sopoćkę ), w Wilnie i podjęcie posługi zgodnej z charyzmatem Zgromadzenia. Na siedzibę Zgromadzenia Metropolita przeznaczył dom, w którym został namalowany pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego. Dom ten, dzięki ofiarności darczyńców, dostosowano do potrzeb funkcjonowania Zgromadzenia zakonnego. 24 września 2005 roku metropolita kard. Audrys Juozas Bačkis dokonał poświęcenia tego Domu, który znajduje się przy ul. Rasu 6. 

W Święto Miłosierdzia Bożego, 18 kwietnia 2004 roku kard. Audrys Juozas Bačkis rekonsekrował odnowiony kościół pw. Świętej Trójcy w Wilnie na Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Równocześnie wyznaczył Zgromadzeniu Sióstr Jezusa Miłosiernego posługę modlitewną w tym Sanktuarium. We wrześniu 2005 roku w Świątyni tej umieszczony został pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego. Tym samym, rozpoczęto realizować wolę wyrażoną w sporządzonym na dwa lata przed śmiercią (1975 r.) testamencie fundatora obrazu, bł. ks. Michała Sopoćki, założyciela Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego: „Obraz Najmiłosierniejszego Zbawiciela przeznaczam do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Wilnie…”.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2010 roku.