Brama Grodzka w Lublinie została wybudowana w 1342 roku, jednocześnie z murowanymi obwarowaniami miasta, po zezwoleniu Kazimierza Wielkiego. Brama Grodzka zwana była także Bramą Żydowską, ponieważ była przejściem pomiędzy Starym Miastem, a dzielnicą żydowską.

Obecny kształt został nadany bramie w 1785 roku przez nadwornego architekta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Dominika Merliniego, a jej wygląd jest wynikiem remontu z XVIII wieku. Po II wojnie światowej w 1954 roku brama została odnowiona na X-lecie PRL. Przywrócono wtedy także wazy na postumentach i wyzłocono monogram króla Stanisława Augusta. Niebezpieczne pęknięcia u stropu pozostały jednak niezabezpieczone. Pierwszy remont po 1989 roku trwał od 1994 do 2000 roku. Prace renowacyjne polegały na: podbiciu fundamentów, wymianie dachu i adaptacji poddasza, wykonaniu elewacji, montażu instalacji elektrycznej i ciepłowniczej, wymianie stolarki okiennej i drzwiowej. W latach 2008-09 przeprowadzono remont generalny sklepienia bramy. Obecnie w Bramie Grodzkiej znajduje się siedziba Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”.

Lublin – stolica woj. lubelskiego – jest położony 152 km na południowy-wschód od Warszawy, przy drodze nr 17 do Zamościa. Brama znajduje się w północnej części Starego Miasta, u wylotu ul. Grodzkiej w stronę zamku.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.