Brama Krakowska w Lublinie została zbudowana w stylu gotyckim w XIV wieku, wraz z otaczającymi miasto murami obronnymi po groźnym najeździe Tatarskim w 1341 roku. Brama Krakowska nazywana jest Bramą Wyższą, w odróżnieniu od Bramy Grodzkiej znajdującej się w niżej położonej części miasta.

Początkowo bramę tworzyła część dolna, a zwieńczona była krenelażem ze spiczastym wysokim dachem. Przed bramą znajdował się most zwodzony ponad głęboką fosą (zasypaną w XVII wieku), a w bramie brona, czyli opuszczana żelazna krata. W XV wieku po raz pierwszy zaszły pierwsze zmiany w jej wyglądzie – miało miejsce jej znaczne podwyższeni oraz urozmaicenie ceglanych murów układem zendrówek w ukośne pasy. Pożary z 1515 i 1575 roku spowodowały konieczność odbudowy bramy. Przybyła prawdopodobnie w XVI wieku ośmioboczna część górna, miedziany hełm nakrywający wieżę, oraz przedbramie. W XVI wieku brama posiadała ganki dla trębaczy i muzyków i zegar miejski. W XVII wieku Brama Krakowska zaczynała tracić na swej ważności. Zły stan techniczny bramy oraz całego kompleksu murów miejskich spowodował, że w 1656 roku Lublin nawet nie bronił się przed Kozakami Chmielnickiego.

W XVIII wieku nadano jej rys barokowy. W późniejszych latach była raczej wykorzystywana do celów mieszkalnych – dla trębacza, wrotnego oraz dla dyrektora zegara miejskiego. Obecnie w Bramie Krakowskiej ma siedzibę muzeum miejskie prezentujące dzieje Lublina.

Brama Krakowska znajduje się w południowo-zachodniej części Starówki, przy Placu Łokietka. Lublin – stolica woj. lubelskiego – jest położony 152 km na południowy-wschód od Warszawy, przy drodze nr 17 do Zamościa.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.