Pałac w stylu neorenesansu francuskiego w Lubuczewie został zbudowany na początku lub w drugiej połowy XIX wieku, być może z fundacji Edmunda von Braunschweiga, który kupił majątek w 1860 roku.

Murowana z cegły, posadowiona na wysokich kamiennych piwnicach rezydencja została wzniesiona na planie czworokąta, na miejscu starszego założenia. Parterowa budowla została nakryta mansardowym dachem z wystawkami i facjatami. W lewym narożniku wznosi się trzykondygnacyjna wieża, zwieńczona mansardowym daszkiem z wystawkami i tarasem widokowym. W elewacji frontowej umieszczono trójosiowy ryzalit pozorny, zwieńczony półkolistym szczytem nad przeszklonym gankiem, poprzedzonym schodami. Wokół pałacu znajduje się dobrze utrzymany park ze stawem. Obok pałacu usytuowano zespół folwarczny z końca XIX wieku.

Ostatnim właścicielem w czasie II wojny światowej był Eberhard von Braunschweig, który był przeciwnikiem nazistów. Ciągle był ostrzegany albo przesłuchiwany, czasowo skazany na wygnanie z Pomorza i wielokrotnie aresztowany, ostatni raz po zamachu z 20 lipca 1944 roku. Gdy nadciągnęli Rosjanie pozostał bez obaw w domu. Pijani zdobywcy widzieli w nim właściciela majątku a nie antyfaszystę i rozstrzelali go wraz z całą rodziną. Po wojnie w pałacu mieścił się ośrodek zdrowia. Obecnie zadbana budowla znajduje się w prywatnych rękach.

Lubuczewo jest położone 7 km na północ od Słupska, przy drodze nr 213 do Wicka.

Zdjęcia wykonano w maju 2014 roku.