Zamek w Malborku zaczęto wznosić, na niewielkim wzniesieniu na prawym brzegu Nogatu, na początku XIII wieku z inicjatywy mistrza krajowego Teodoryka Gatirselbe i komtura dzierzgońskiego Hermana von Schonenberga.

         Założenie, zwane potem Zamkiem Wysokim, miało plan prostokąta o wymiarach 51,6 x 60,7 m i składało się z trzech lub czterech budynków otaczających dziedziniec z krużgankami. Wjazd do zamku prowadził od strony zachodniej. Ok. 1300 roku zbudowano wysunięty ukośnie na 40 m z narożnika południowo-zachodniego dansker-gdanisko. Całość była otoczona zewnętrznym murem obronnym i fosą. Pod koniec XIII wieku od północy zaczęto budować Zamek Średni posadowiony na planie prostokąta z wjazdem od północy, oraz Zamek Niski, również od północy, który pełnił funkcję zaplecza gospodarczo-magazynowego. Do 1327 roku teren Zamku Niskiego został otoczony fortyfikacjami i fosą. Kolejny etap rozbudowy miał miejsce po przeniesieniu siedziby wielkiego mistrza z Wenecji do Malborka w 1309 roku. Wzniesiono wtedy nowy kościół pw. Najświętrzej Marii Panny, kaplicę św.Anny, która miała służyć jako miejsce pochówku wielkich mistrzów, oraz wysoką na 66 m wieżę-dzwonnicę. W latach 1318-24 na Zamku Średnim wybudowano przy kurtynie zachodniej Wielki Refektarz a obok niego Pałac Wielkich Mistrzów. Ok. 1330 roku powstała narożna, zachodnia wieżą zwana Wróblą, oraz Brama Szewska od strony miasta. W 1335 zbudowano drewniany most nad Nogatem, którego strzegły baszty Bramy Wodnej. Zamek był oblegany przez wojska polskie po bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku, niestety bez skutku. Po wojnie Polsko – Krzyżackiej w latach 1411-13 wzmocniono obwarowania Zamku Niskiego od strony wschodniej, a w latach 1441-48 nastąpiła modernizacja owych fortyfikacji.

         W roku 1457 warownia przechodzi w ręce polskie stając się siedzibą starostwa i rezydencją królewską. W latach 1627-29 wojska szwedzkie wzniosły na zewnątrz warowni pierścień fortyfikacji ziemnych. W połowie XVII wieku część zabudowań przejęli jezuici, którzy zbudowali w fosie między zamkiem Wysokim i Średnim budynek klasztorny zwany Wieżą Kleszą. Po pierwszym rozbiorze Polski, Malbork zostaje przyłączony do Prus, a zamek służy jako koszary. W latach 1785-86 Pałac Wielkich Mistrzów przekształcono na mieszkania, a w latach 1801-04 Zamek Wysoki został adaptowany na magazyn zbożowy. Po roku 1815 podjęto pierwsze prace restauratorskie i budowlane. W latach 1882-1921 prace rekonstrukcyjne prowadził Konrad Steinbrecht, któremu zamek zawdzięcza radykalną regotyzację. Rekonstrukcja zamku była prowadzona przez jego następców do roku 1945, kiedy zamek doznał bardzo poważnych zniszczeń przez przewalający się front. W latach 1947-50 warownia została prowizorycznie zabezpieczona, a po pożarze w 1959 roku podjęto prace nad jej odbudową. W 1961 roku otwarto na zamku muzeum, a w 1977 zabytek został wpisany na światową listę dziedzictwa kulturowego UNESCO. Odbudowa zamku trwa po dzień dzisiejszy.

         Malbork jest położony 62 km na południowy-wschód od Gdańska i 30 km na południowy-zachód od Elbląga. Zamek wznosi się w centrum miasta na prawym brzegu rzeki Nogat.

         Zdjęcia wykonano w czerwcu 2006 roku.