Katedra Świętego Pawła w Mdinie została wybudowana w latach 1697-1702 w stylu barokowym, według projektu maltańskiego architekta Lorenzo Gafa. Tradycja mówi, że katedra stoi na miejscu willi Publiusza, rzymskiego namiestnika Malty w czasie, gdy św. Paweł wylądował na wyspie. Z pierwotnego budynku świątyni, zniszczonego prawie całkowicie w 1693 roku przez trzęsienie ziemi, zachowała się tylko absyda. Gafie ponownie zlecono projekt katedry i nadzór nad jej odbudową, którą rozpoczął w 1697 roku. Prace postępowały bardzo szybko, już po pięciu latach nowa świątynia została konsekrowana.

Katedrę zbudowano na planie krzyża, ze sklepioną nawą główną i dwoma nawami bocznymi, w których znajdują się niewielkie kaplice. Miejsce pod bogatą mozaikową podłogą z wymyślnymi płytami nagrobnymi, zarezerwowane jest dla maltańskiej szlachty i wysokiego rangą kleru, co odróżnia katedrę od katedry św. Jana w Valletcie, gdzie mogli być chowani jedynie joannici. Katedra posadowiona jest na niskim podwyższeniu na końcu prostokątnego placu o tej samej nazwie. Fasada frontowa, podzielona pilastrami jest flankowana dwoma wieżami-dzwonnicami, każda z sześcioma dzwonami, z których najstarszy odlano w Wenecji w 1370 roku i dwoma zegarami. Ciekawostką jest, że prawy zegar pokazuje godziny i minuty, natomiast lewy – dni i miesiące. Nad trójkątnie sklepionym portalem umieszczono herb diecezji oraz biało-czerwony herb Mdiny. Po lewej stronie znajduje się rozeta Wielkiego Mistrza Ramona Perellosa (podczas którego rządów katedra została zbudowana), a po prawej – biskupa Cocco Palmieriego, który konsekrował katedrę. Całość wieńczy lekka ośmioboczna kopuła, z ośmioma kamiennymi zwojami ponad wysokim bębnem, prowadzącym do zgrabnej latarni.

Wewnątrz katedry znajdują się m.in. obrazy Mattia Preti, a także obraz przedstawiający Matkę Bożą, którego autorstwo przypisuje się św. Łukaszowi. Na lewo po wejściu do katedry stoi chrzcielnica z białego marmuru, dar biskupa Valguarnero z 1495 roku, która przetrwała trzęsienie ziemi w 1693 roku. Na prawo od drzwi wejściowych stoi statua św. Publiusza, która – jak również figury świętych Jana Ewangelisty i Łukasza stojące obok ołtarza głównego – jest dziełem Giuseppe Valentiego. W ołtarzu głównym znajduje się obraz „Nawrócenie św. Pawła” pędzla Mattia Pretiego z późnych lat XVII wieku. Dwa trony naprzeciw głównego ołtarza zarezerwowane są dla biskupa Malty oraz Wielkiego Mistrza Zakonu. W kaplicy Najświętszego Sakramentu (na lewo od ołtarza głównego) znajduje się „Madonna” – ikona przypisywana św. Łukaszowi. Podobnie jak kaplica Najświętszego Sakramentu, tak i Kaplica Ukrzyżowania (na prawo od ołtarza głównego) ma delikatnie inkrustowaną marmurową podłogę, przypominającą dywan. W kaplicy umieszczono tablicę z łacińskim napisem upamiętniającym mszę świętą, której przewodniczył podczas swej pierwszej podróży apostolskiej na Maltę, papież Jan Paweł II w dniu 27 maja 1990 roku. Freski na sklepieniu krzyżowym zostały namalowane w 1794 przez dwóch braci – Antonio i Vincenzo de Manno z Sycylii i przedstawiają życie św. Pawła.

Katedra znajduje się w zachodniej części miasta, przy Placu św. Pawła. Mdina jest położona w centralnym punkcie wyspy, 10 km na zachód od Valletty.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2017 roku.