Mdina jest jednym z najmniejszych miasteczek na Malcie i zdecydowanie jednym z najbardziej malowniczych i nietypowych. Teren współczesnego miasta zamieszkany był już w głębokiej starożytności, na początku IV tysiąclecia p.n.e. Pierwszą warowną osadę założyli tu natomiast Fenicjanie około 700 p.n.e., prawdopodobnie z powodu strategicznego miejsca na jednym z najwyższych wzniesień wyspy i możliwie najbardziej odległego od morza. Kiedy Mata dostała się pod władzę Rzymian, powstał tu pałac rzymskiego gubernatora. Prawdopodobnie tutaj przebywał też przez pewien czas apostoł św. Paweł z Tarsu, kiedy w 60 roku n.e. jego statek rozbił się u wybrzeży wyspy. W 870 roku miasto zdobyli Saraceni, którzy nadali mu jego współczesną nazwę oraz otoczyli je grubymi murami obronnymi i fosą. W 1091 roku Mdina dostała się pod władzę Normanów. Wiele budynków z czasów średniowiecza zostało jednak zniszczonych podczas potężnego trzęsienia ziemi w 1693 roku. Po tej katastrofie miasto ponownie odbudowano. Współcześnie teren miasta wyłączony jest z ruchu kołowego z wyjątkiem samochodów dostawczych, pojazdów służb ratunkowych, karawanów pogrzebowych, pojazdów dla nowożeńców i prywatnych samochodów niewielkiej, kilkusetosobowej populacji miasta. Panuje tu cicha, przyjemna atmosfera, a zabudowa miasta stanowi niezwykłą mieszaninę architektury normańskiej i barokowej.

Do dziś możemy tu podziwiać pięknie zachowane mury miejskie jako przykład świetnie zachowanych fortyfikacji obronnych. Dzięki nim miasto wydaje się zamkniętym bastionem, do którego prowadzą trzy bramy. Główne wejście do miasteczka prowadzi przez Bramę Główną, która znajduje się przy ogrodach od strony Rabatu. Dwa lwy znajdujące się po obu stronach mostu strzegą wejścia do Cichego Miasta (takim mianem określana jest również Mdina). Wchodząc na teren miasta po lewej stronie znajduje się informacja turystyczna, a po prawej Muzeum Historii Naturalnej.

Tuż za rogiem, na niewielkim placyku znajduje się pochodząca z 1410 roku kaplica św. Agaty. Od tego miejsca rozpoczyna się główna, dzieląca miasto na pół i mająca 230 m ulica Villegaignon Street.

Idąc nią w głąb miasta, dojdziemy do centralnego Placu św. Pawła, na którym znajduje się katedra św. Pawła (osobny artykuł). Zbudowana została w miejscu, gdzie wznosił się dom namiestnika wyspy – Publiusza, który nawrócił się na chrześcijaństwo i został pierwszym biskupem Malty. Kościół zbudowany na planie krzyża, jak wiele innych na Malcie, kryje w swoim wnętrzu marmurowe płyty nagrobne duchownych. Niemałe wrażenie co podłoga, robi również sklepienie katedry i kopuła pokryte pięknymi freskami.

Idąc dalej główną ulicą Mdiny, mijamy kościół Karmelitów (osobny artykuł) i zabytkowy XIII-wieczny Palazzo Falson, w którego wnętrzu znajduje się muzeum przedstawiające historyczne wnętrza pałacu.

Główna ulica miasta prowadzi nas do placu Bastionowego, z którego rozciąga się przepiękny widok na wyspę. W bezchmurne dni można stąd podobno dojrzeć stolicę Malty, Vallettę. Podziwiając panoramę z tego miejsca widać doskonale, że Malta jest znacznie mniej zieloną wyspą niż Gozo, a często można dostrzec charakterystyczny lekko żółtawy kolor wapienia, którego natura dała tutaj dużo i z którego niemal wszystko się tutaj buduje.

Mdina jest położona w centralnym punkcie wyspy, 10 km na zachód od Valletty.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2017 roku.