Valletta jako stolica Malty została założona w 1557 roku przez Wielkiego Mistrza Zakonu św. Jana – Jeana Parisot de la Valette, który po objęciu urzędu postanowił wzmocnić obronę na  półwyspie Sciberras wznosząc umocnienia wokół całego półwyspu i budując na nim miasto. Wcześniej na przylądku półwyspu Wielki Mistrz Juan de Homedes wybudował Fort św. Elma. Jednak ze względu na brak funduszy i atak wojsk tureckich, który miał miejsce w 1565 roku, prace rozpoczęto dopiero w 1566 roku.

Kamień węgielny pod budowę miasta, nazwanego na cześć jego założyciela Valletta, został położony 28 marca 1566 roku. Miasto zaprojektował włoski architekt, uczeń Michała Anioła, Francesco Laparelli, na planie hippodamejskim, tzn. że ulice przecinają się ze sobą pod kątem prostym. Całe miasto zostało otoczone szeregiem umocnień, oraz dodatkowo od strony lądu fosą. Ze względu na wysokie koszty i brak czasu (obawiano się ponownego ataku Turków) nie wyrównano różnic wysokości poszczególnych części półwyspu, w związku z czym część ulic została zastąpiona schodami. Miały one jednak niskie i długie stopnie co mogło umożliwiać poruszanie się po nich rycerzom konno bądź w ciężkich zbrojach. Pierwszym budynkiem Valletty był kościół Matki Bożej Zwycięskiej, w którym w 1568 roku pochowany został Jean Parisot de Valette (później grób przeniesiono do konkatedry św. Jana). W 1569 roku dalszą rozbudową miasta zajął się Maltańczyk Girolamo Cassar. W 1571 roku wielki mistrz Pietro del Monte oficjalnie przeniósł siedzibę zakonu z Birgu do Valletty. W ciągu następnych lat Valletta z placu budowy zaczęła przeradzać się w prawdziwe miasto, skończono budowę ośmiu auberges (zajazdów językowych, z których do dnia dzisiejszego zachowało się tylko pięć), wzniesiono Pałac Wielkich Mistrzów, konkatedrę św. Jana oraz szereg innych budynków. Nie udało się jednak wprowadzić, zaleconego przez papieża, podziału miasta na dwie części, z których jedną mieli zamieszkiwać wyłącznie członkowie zakonu. W 1575 otwarty został szpital Sacra Infermeria, którego główna sala, o długości 56 m była i pozostaje jedną z największych w Europie. W 1731 roku wielki mistrz Antonio Manoel de Vilhena wybudował Teatr Manoela (dziś trzeci najstarszy teatr na świecie). W 1796 roku powstała Biblioteka Narodowa, w której zbiorach umieszczone zostało m.in. kilkadziesiąt tysięcy tomów będących własnością zakonu. Fortyfikacje Valletty zostały użyte po raz pierwszy podczas francuskiej inwazji Malty 9 czerwca 1798 roku. Zakon skapitulował po trzech dniach, 12 czerwca, i Valletta oraz jej fortyfikacje przeszły w ręce Francuzów. Kilka miesięcy po rozpoczęciu francuskiej okupacji, Maltańczycy zbuntowali się przeciwko Francuzom i zablokowali ich na terenie Wielkiego Portu, z brytyjską, neapolitańską i portugalską pomocą. Francuzi zdołali wytrzymać w Valletcie do września 1800 roku, kiedy to generał Vaubois skapitulował przed Brytyjczykami, którzy przejęli władzę nad wyspą. W czasie II wojny światowej Malta i jej stolica, jako baza aliantów, była wielokrotnie bombardowana przez lotnictwo niemieckie i włoskie. Doprowadziło to do wielu zniszczeń. Po wojnie stolicę odbudowano z wyjątkiem gmachu opery. Valletta jest jednym z najbardziej zagęszczonych obszarów zabytkowych na świecie. Znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Główna ulica Valletty to Republic Street (malt. Triq ir-Repubblika) zaczynająca się przy bramie miejskiej, a kończąca pod murami Fortu św. Elma, przy której znajdują się najważniejsze zabytki miasta:

– Pałac Wielkiego Mistrza (osobny artykuł);

– Katedra św. Jana (osobny artykuł);

– Kościół św. Barbary (osobny artykuł);

– Kościół św. Franciszka z Asyżu (osobny artykuł)

– Fort św. Elma (osobny artykuł).

Pozostałe zabytki i atrakcje Valletty to:

– Kościół św. Pawła Rozbitka (osobny artykuł);

– Kościół Matki Bożej Zwycięskiej (osobny artykuł);

– Kościół św. Katarzyny (osobny artykuł);

– Auberges – zajazdy językowe (osobny artykuł);

– Ogrody Barakka (osobny artykuł); i inne.

Valletta – stolica Malty jest położona we wschodniej części wyspy, na półwyspie Sciberras pomiędzy dwiema zatokami: Grand Harbour i Marsamxett.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2017 roku.