Pierwotny, barokowy dwór w Margońskiej Wsi z II połowy XVIII wieku został przebudowany w latach 1842-43 na pałac w stylu neogotyckim przez Carla von Schwichow, według projektu architekta Augusta Stulera.

Podczas budowy pozostawiono niemal bez zmian parterową bryłę dawnego dworu, który obudowano z obu stron dwukondygnacyjnymi skrzydłami. Do skrzydła wschodniego dostawiono wysoką, okrągłą basztę narożną od frontu oraz nieco mniejszą, sześcioboczną wieżą w przeciwległym, północno-wschodnim narożu. Skrzydła zwieńczono, podobnie jak wieże, krenelażową attyką. Skrzydło zachodnie, wysunięte przed lico elewacji, zaakcentowane zostało od frontu dwoma sześciobocznymi wieżami flankującymi. Korpus główny pierwotnego dworu, uzyskał nową elewację. W części środkowej elewacji frontowej usytuowano piętrowy, trójosiowy ryzalit z głównym wejściem, zwieńczony krenelażem. Elewacje ozdobiono wykonanym w tynku boniowaniem. W końcu XIX wieku pałac został częściowo przebudowany, krenelażową attykę w zwieńczeniu środkowego ryzalitu frontowej elewacji zastąpiono uskokowym szczytem, a do zachodniego skrzydła dobudowano nową, dwukondygnacyjną część mieszkalną.

Wcześniej wieś należała do Skórzewskich. W 1773 roku w dawnym dworze ślub zawarli Józef Wybicki i Kunegunda Drwęska, siostrzenica hrabiny Skórzewskiej. Po I wojnie światowej pałac był własnością Skarbu Państwa i mieścił od 1921 Państwową Szkołę dla Leśniczych. Obecnie mieści się tutaj Ośrodek Leśny im. W. Łuczkiewicza. W wieży znajduje się izba pamięci poświęcona Józefowi Wybickiemu. 

Margońska Wieś leży 2 km na wschód od Margonina i 16 km na wschód od Chodzieży, przy drodze nr 193 do Gołańczy.

Zdjęcia wykonano w maju 2004 roku. Data na zdjęciach jest błędna