Budowę gotyckiego zamku w Melsztynie rozpoczął kasztelan krakowski Spycimir Leliwita po roku 1347.

         Głównym członem zamku wzniesionego na górze po lewej stronie Dunajca była pięciokondygnacyjna wieża obronno-mieszkalna, zbudowana z cegły i kamieni na planie prostokąta o wymiarach 10,5 x 15 m. Wieża i towarzyszące jej zabudowania były otoczone murem obronnym, biegnącym wzdłuż krawędzi wydłużonego wierzchołka góry. Wjazd do zamku prowadził od strony północno-wschodniej przez wieżę bramną z mostem zwodzonym, przerzuconym nad fosą.

         Potomkowie Spytka przyjęli nazwisko Melsztyńscy i mieszkali na zamku do 1511 roku, kiedy to Jan Melsztyński sprzedał majątek Mikołajowi Jordanowi. W XVI wieku Jordanowie rozbudowali warownię. Po Jordanach zamkiem władali krótko Zborowscy, a następnie przez ponad sto lat Tarłowie. W 1744 roku warownia przeszła w ręce Lanckorońskich. W 1771 roku zamek został zajęty przez konfederatów barskich. Opuszczony przez konfederatów, zostaje zajęty i spalony przez Kozaków. Od tej pory pozostaje w ruinie mimo prób ratowania szczątków w 1879 roku przez Karola Lanckorońskiego. Do dziś zachowały się trzy ściany wieży mieszkalnej, ruiny budynku i cysterny na wodę w części środkowej oraz fragmenty murów obronnych w części wschodniej.

         Melsztyn jest położony 23 km na południowy-zachód od Tarnowa przy drodze nr 978 do Nowego Sącza. Ruiny znajdują się na górze po prawej stronie szosy.

         Zdjęcia wykonano w maju 2005 roku