Brak informacji kto i kiedy wybudował pierwotny, średniowieczny zamek w Międzygórzu, wiadomo tylko że był on warownią królewską. Istniała ona już w czasach Kazimierza Wielkiego, skoro król w obliczu śmierci obdarował nią w 1370 roku Jana Zaklikę herbu Topór. W rękach Zaklików zamek pozostawał przez dwa stulecia. Niestety nie znamy rozplanowania średniowiecznego założenia.

         W XVI wieku właścicielem zamku był Mikołaj Kijański herbu Strzemię, a następnie Niedrzwiccy, Jaworscy i Oleśniccy. Ci ostatni, lub jak podają inne źródła – Niedrzwiccy przebudowali rezydencję w stylu renesansowym. Zamek został zniszczony prawdopodobnie w czasie „potopu” szwedzkiego i nigdy go nie odbudowano. Brak badań terenowych uniemożliwia określenie układu przestrzennego budowli.

         Na podstawie widocznych fragmentów murów można sądzić, iż zamek renesansowy został wzniesiony z łamanego kamienia na planie prostokąta, z trzema skrzydłami mieszkalnymi, zamykającymi wewnętrzny dziedziniec. Wjazd do zamku prowadził od południowego-wschodu przez most przerzucony nad fosą, odcinającą cypel od płaskowyżu.  Do dziś zachowały się ruiny skrzydła północno-wschodniego.

         Międzygórz jest położony 16 km na zachód od Sandomierza. Jadąc drogą nr 77 do Opatowa, w miejscowości Gołębiów należy skręcić w prawo na Malice i po przejechaniu ok. 1 km znowu w prawo w drogę szutrową. Po ok. 500 m zacznie się wieś i asfalt. Ruiny znajdują się po prawej stronie drogi, stercząc nad drzewami na krawędzi płaskowyżu.

         Zdjęcia wykonano w maju 2008 roku.