Gotycki, murowany zamek w Międzyrzeczu został wzniesiony na starszym, drewnianym założeniu w XIV wieku za panowania Kazimierza Wielkiego.

         Budowla z cegły została zbudowana na planie owalu z wieżą na wzniesieniu otoczonym podmokłymi łąkami i rzeką Paklicą. Wjazd do warowni prowadził od wschodu, główny dom mieszkalny również znajdował się od wschodu. Całość była otoczona fosą i wałami ziemnymi. Od południowego-wschodu przylegało do zamku obronne podzamcze gospodarcze, oddzielone fosą. W 1520 roku warownia została poważnie zniszczona, lecz szybko ją odbudowano, przystosowując do obrony artyleryjskiej. Wtedy to właśnie powstały dwie cylindryczne baszty po obu stronach bramy wjazdowej. Grubość ich murów sięgała 3,5 m i były wyposażone w strzelnice do prowadzenia ognia flankowego.

         W XVII wieku zamek został zniszczony przez Szwedów i mimo prób odbudowy przez Piotra Opalińskiego w 1691 roku nie podniósł się już z upadku. W XVIII wieku na dawnym podzamczu zbudowano nowy dwór do którego przeniesiono siedzibę starostów. Po II rozbiorze Polski urządzono na zamku browar. Obecnie w zamku i dworze ma siedzibę Międzyrzecki Zespół Muzealny.

         Międzyrzecz jest położony 21 km na północ od Świebodzina przy drodze nr 3 do Gorzowa Wielkopolskiego. Zamek znajduje się w centrum miasta.

         Zdjęcia wykonano w maju 2006 roku.