Dwór starościński w Mirachowie został zbudowany pod koniec XVIII wieku w miejsce drewnianej rezydencji.

Jest to parterowy budynek, przykryty wysokim dwuspadowym dachem z dwiema owalnymi lukarnami. Obiekt wzniesiono w drewnianej konstrukcji ryglowej wypełnionej cegłą, z odeskowanymi elewacjami. Elewacja frontowa budynku jest ozdobiona w osi dekoracyjnym gankiem wejściowym. Do dworu od północy dostawiono oficynę, również zbudowaną w konstrukcji ryglowej wypełnionej cegłą. Murowane pola są malowane na biało, tworząc z ciemnymi ryglami kolorystyczny kontrast. Frontem budynki zwrócone są na wschód, natomiast od strony zachodniej przylega ogród, który łączył się z parkiem. Przed rezydencją znajduje się okrągły podjazd.

Dwór w Mirachowie jest przykładem skromnego kaszubskiego dworu, osadzonego w tradycji budowlanej regionu. Pierwsza wzmianka w lustracji na temat dworku z 1565 roku mówi, że budynek był drewniany. Prawdopodobnie powstał w drugiej połowie XV wieku. W latach 1473 – 1772 dwór był rezydencją starostów polskich (Szczawińskich, Szczepańskich, rajcy gdańskiego Adriana Linde), a dobra te otrzymywano wraz z urzędem. Dworek jako siedzibą starostwa posiadał sad, park, ogród, budynki o charakterze urzędowym, w tym dom podstarościego, więzienie oraz browar, spichlerz, stajnię i stodoły.

Ostatni starosta polski Ignacy Przebędowski 17 października 1772 roku oddał starostwo w ręce rządu pruskiego za odszkodowaniem 4.666 talarów. W 1891 roku właścicielem dworku został Ernest Rohig. Następnie dzierżawcą został Georg Scupin, do 1923 roku Johan Kribel i później Andrzej Wardyn. W 1930 roku następuje parcelacja majątku. Do dnia dzisiejszego dwór należy do rodziny Wardynów.

Mirachowo jest położone 12,5 km na północny-zachód od Kartuz, 5 km na północ od drogi nr 211 do Sierakowic. Dwór wraz z zabudowaniami położony jest w centrum wsi, po zachodniej stronie drogi prowadzącej w kierunku północnym do Wejherowa, w południowym do Miechucina, a wschodnim do Kartuz.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2016 roku.