Pierwotny, renesansowy dwór w Mysłakowicach wzniesiono około pierwszej połowy XVIII wieku, prawdopodobnie z fundacji Maksymiliana Leopolda von Reibnitz. Do tego rodu majątek należał w latach 1593–1759. W latach 1786-1809 posiadłość znalazła się w rękach rodziny von Richthoff, a następnie rodziny von Kalckreut. Pierwsza przebudowa na klasycystyczny pałac nastąpiła w 1816 roku na zlecenie nowego właściciela, hr. Augusta Neidharda von Gneisenau, według projektu Josefa von Raabe.

Zmian dokonano głównie w elewacji, nadbudowano mezzanino, a na dachu skrzydła frontowego wzniesiono kryty kopułą belweder. Otwarty dotąd w kierunku południowym dziedziniec zamknięto przeszklonym przedsionkiem i umieszczonymi na nim: werandą i tarasem. Elewację od strony ogrodu zaakcentowano trójkondygnacyjnym ryzalitem z wąskim tarasem, wspartym na czterech filarach, między którymi znajdował się portal. Zbudowano również oranżerię.

Po śmierci von Gneisenaua, posiadłość odkupił w roku 1831 król pruski Fryderyk Wilhelm III i przekształcił ją w rezydencję cesarską. W latach 1832-35 pałac przebudował Karol Fryderyk Schinkel. W trakcie przeprowadzanych prac zmianom poddano również układ wnętrz. Pozostałe prace można zaliczyć do kosmetycznych – tyczyły się wystroju wnętrz oraz zmiany kolorystyki elewacji. Równocześnie wokół pałacu utworzono rozległy park krajobrazowy, z dwoma stawami, którego projektantem był Peter Joseph Lenne. Po śmierci Fryderyka Wilhelma III dobra odziedziczyła wdowa Augusta von Harrach, która odsprzedała pałac w 1840 następcy tronu Fryderykowi Wilhelmowi IV. Nowy właściciel zlecił gruntowną przebudowę obiektu, której autorem był uczeń Schinkla, August Stuler.

Rezydencję przebudowano w stylu neogotyckim, wznosząc dodatkowo wieżę oraz budując wielką jadalnię w osobnym skrzydle. Przebudowano również dachy i elewacje oraz zmieniono układ pomieszczeń.

Po rozwiązaniu majoratu koronnego w roku w 1909 roku, przeszły w ręce nowego właściciela Gustawa Richtera. Ostatnimi właścicielami byli: Gustaw Rudolf (od 1927 roku) oraz jego żona Anna (od 1937 roku). W czasie II wojny światowej w pałacu mieściła się siedziba S.A. Po wojnie, od maja do października 1945 roku, stacjonowało tam dowództwo ochrony armii ZSRR. Wówczas doszło do ograbienia i częściowej dewastacji pałacu. Następnie przez krótki czas obiekt był wykorzystywany jako siedziba Monopolu Rolniczego. Do roku 1950 stał pusty, dopiero od momentu przejęcia go przez władze gminne, co nastąpiło w 1953 roku, jest regularnie użytkowany. Obecnie w pałacu znajduje się siedziba szkoły podstawowej, co uchroniło go przed zrujnowaniem.

Obecny, dwukondygnacyjny korpus główny założenia wzniesiono na planie zbliżonym do prostokąta. Bryłę pałacu urozmaiconą ryzalitami i wykuszami nakryto płaskimi dachami. Elewacje gładko otynkowane, zostały zwieńczone krenelażem z narożnymi wieżyczkami. W elewacji zachodniej stoi ośmiokątna wieża zwieńczona blankowaną platformą, a po stronie południowo-zachodniej usytuowano jednokondygnacyjną wielką jadalnię. Na detal architektoniczny składają się łuki Tudorów w obramieniach, krenelaże, wieżyczki. We wnętrzu zachowane do naszych czasów są częściowo ozdobne stropy, okładziny ścian i kamienna klatka schodowa. Ciekawostką jest sala balowa, która w założeniu przypominać miała z zewnątrz parostatek z rzeki Missisipi. Płaski dach sali miał być pokładem statku, z przodu tarasu dwa kominy, boczne wejścia to koła parostatku, a balkony nad tarasem to mostek kapitański. Przy pałacu zachowały się zabudowania folwarczne – dwa spichlerze i dawny browar, oprócz tego w parku można podziwiać dawne opactwo będące grobowcem jednego z właścicieli, skałkę ze sztuczną grotą, sztuczne ruiny zamku oraz Dom Ogrodnika i Świątynię Ateny.

Obecnie poddana gruntownemu remontowi dawna rezydencja królów pruskich pozostaje w dobrym stanie. Niestety pierwotny układ wnętrz uległ zatarciu. 

Mysłakowice położone są 8,5 km na południe od Jeleniej Góry, przy drodze nr 367 do Kowar. Pałac znajduje się przy ul. Sułkowskiego 1.

Zdjęcia wykonano w lutym 2012 roku.