Pierwotny dwór obronny w Nawojowej zbudował Piotr Nawojowski między 1580 a 1590 rokiem. Była to prawdopodobnie piętrowa budowla o bardzo grubych murach. W piwnicach i przyziemiu obiekt posiadał sklepienia kolebkowe z lunetami. Po bezdzietnej śmierci Nawojowskiego w 1595 roku majątek nabył Grzegorz Branicki – starosta niepołomicki i oddał je na wiano swej córce Annie zaślubionej Sebastianowi Lubomirskiemu – kasztelanowi wojnickiemu, który dobudował do dworu wieżę. Odtąd dwór z majątkiem pozostawały w posiadaniu Lubomirskich do 1713 roku. Po śmierci księcia Józefa Karola Lubomirskiego dobra przeszły na własność jego córki Józefy Marii zaślubionej księciu Sanguszce. Później znów dostały się księciu Franciszkowi Ferdynandowi Lubomirskiemu -–miecznikowi wielkiemu koronnemu, który je sprzedał w roku 1763 kniaziowi Józefowi Massalskiemu. Po ojcu odziedziczyła je Apolonia z Massalskich księżna de Ligne i zastawiła niebawem Pontianowi hrabiemu Harscamp z Belgii, wreszcie sprzedała je w 1799 roku Franciszkowi hrabiemu Stadnickiemu, on zaś oddał je w posagu córce swej Tekli, żonie Jana Kantego hrabiego Stadnickiego. Na koniec po śmierci rodziców w 1842 roku odziedziczył je Edward hrabia Stadnicki, który przy pałacu założył park krajobrazowy o powierzchni 11 ha. W 1852 roku w dniu ślubu hrabiego Edwarda Stadnickiego budowlę strawił pożar. Po pożarze dwór został odbudowany i przebudowany na rezydencję pałacową przez znanego architekta Szyszko – Bohusza. W 1905 roku administrację zamku przejął ostatni właściciel Adam Zbigniew hrabia Stadnicki, który zamek znacznie zmodernizował (wprowadził m.in. oświetlenie elektryczne i centralne ogrzewanie). W okresie okupacji hitlerowskiej, w pałacu stacjonowało wojsko niemieckie, a po wyzwoleniu radzieckie. W 1945 roku zamek przechodzi na własność skarbu państwa. W latach 1945-82 był on siedzibą Państwowego Technikum Hodowlanego, a następnie przekazano go na siedzibę Nowosądeckiego Ośrodka Postępu Rolniczego.

          Obecny pałac składa się z trzech części na rzucie litery „L”. Część pierwsza to piętrowy budynek dawnego dworu, pierwotnie wolnostojący. Ciekawymi zewnętrznymi detalami architektonicznymi są: kamienne schody z tarasem i balustradą, gzymsy nadokienne i gzymsy główne wieńczące ściany oraz herb rodowy Stadnickich “Szreniawa”, umieszczony w części naczółkowej frontu, ujęty w dekoracyjną formę roślinną i koronę. Od strony północnej, na poziomie wysokiego parteru znajduje się kamienny balkon z piaskowca o ozdobnej balustradzie maswerkowej. Obiekt posiada renesansowe i neogotyckie obramienia drzwi i okien. Strop nad piętrem w pomieszczeniach północnych posiada sufity polichromowane o treści wyobrażającej krajobrazy romantyczne, ujęte we fryzy z medalionami. Część pomieszczeń posiada ozdobne podłogi parkietowe, interesującą stolarkę okienną i drzwiową oraz piękne białe kaflowe piece bogato zdobione. Na piętrze w pokoju środkowym od strony północnej znajduje się XVI wieczny renesansowy kominek z białego marmuru. Część druga, to wieża z przełomu XVI i XVIII wieku o charakterze romantycznego neogotyku, przebudowana po pożarze. Część trzecia stanowi niejako odrębne skrzydło dzielące się na trzy człony. Człon pierwszy, przylegający do wieży, stanowi budowlę wykonaną w XVII wieku. Tu mieściła się m.in. kaplica zamkowa przebudowana następnie (po pożarze w 1852 roku) na salę balową. W sali balowej znajdują się dwa piece rokokowe z II połowy XVIII wieku, drewniany dziesięcioramienny pająk barokowy z I połowy XVIII wieku, stolarka z bogatą dekoracją snycerską drzwiowa z XVIII i XIX wieku, okienna z XIX wieku, oraz boazeria płycinowa. Obok sali balowej, od strony północnej, znajduje się dawna oranżeria. Pomieszczenie to posiadało dach pulpitowy oszklony, na stalowej konstrukcji (obecnie kryty blachą), podłogę z płytek kamionkowych (obecnie parkiet) i misę wodotrysku. W 1954 roku człony te częściowo spłonęły. Zniszczeniu uległy: boazeria, stolarka oraz częściowo stropy, które następnie wyremontowano.

          Nawojowa jest położona 6,5 km na południe od Nowego Sącza, przy drodze nr 75 do Krynicy-Zdroju.

          Zdjęcia wykonano w lutym 2015 roku.