Początki Bambergu sięgają pierwszej połowy X wieku, kiedy to założona została tu pierwsza osada. W 963 roku ówczesny król niemiecki Otton I Wielki więził w Bambergu grafa Ivrei i uzurpatora do tronu Italii – Berengara II i przetrzymywał aż do jego śmierci w 966 roku. Na początku XI wieku cesarz Henryk II polecił założyć w mieście biskupstwo, przy którym w XI wieku powstała szkoła przykatedralna.  Wtedy też rozpoczęta została budowa pierwszej katedry. Niestety świątynia została doszczętnie zniszczona przez pożar jaki nawiedził miasto w 1081 roku. Bardzo szybko przystąpiono do wznoszenia kolejnej katedry, której budowa trwała aż do XIII wieku. W XV stuleciu Bamberg uzyskał autonomię na prawach republiki miejskiej, a co za tym idzie także liczne przywileje i ulgi. Niestety miastu nigdy nie udało się uzyskać statusu wolnego miasta Rzeszy, któremu przysługiwała własna niezależna reprezentacja w Reichstagu. W połowie XVII stulecia miejscowa przykatedralna szkoła przekształcona została w Akademię Ottona, a w 1773 roku w istniejący do dziś uniwersytet. Jako siedziba niezależnego biskupstwa Bamberg pozostał katolicki w okresie reformacji.

Miasto zasłynęło z niewyobrażalnie okrutnych pogromów czarownic za które odpowiedzialność ponosili przede wszystkim biskupi niemieccy. Ich powodem był klimat podejrzeń, który ogarnął Kościół w XVI i XVII wieku. W owym czasie biskupi bamberscy, skazali na śmierć blisko 600 osób. Szczególnym bestialstwem wykazał się biskup Johann Georg II, który w 1627 roku nakazał zbudować tzw. Drudenhaus – więzienie dla czarownic i czarowników. Był to istny dom tortur w którym obdzierano ludzi ze skóry, wyrywano im palce lub paznokcie, gotowano we wrzątku, a na końcu palono na stosie. Polowania na czarownice nie omijały w mieście praktycznie nikogo. Oskarżano również księży, duchownych czy wysokich urzędników. Spalono na stosie samego wicekanclerza miasta wraz z żoną i córką.

Niezależne państewko biskupie istniało do czasów napoleońskich. W 1803 roku przeszło na własność królów Bawarii, a po I wojnie światowej stało się integralną częścią Niemiec. W czasie II wojny światowej miasto uniknęło zniszczeń, dzięki czemu zachowało wiele zabytków ze wszystkich epok historycznych i niezaburzony układ przestrzenny. W 1993 roku zabytkowe Stare Miasto w Bamberg zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zabytki:

– Jednym z najcenniejszych zabytków miasta jest imponująca romańsko-gotycka katedra Świętych Piotra i Jerzego (Bamberger Dom St. Peter und St. Georg). Świątynia ta wzniesiona została w XIII i obecnie stanowi jedną siedmiu średniowiecznych katedr cesarskich (miejsce koronacji oraz mauzoleum królów niemieckich). W drugiej połowie XVII stulecia na polecenie biskupa Melchiora Ottona Voita von Salzburga kościół został przebudowy w stylu barokowym. Swój romański charakter świątynia odzyskała dopiero podczas renowacji jaka została przeprowadzona w XIX wieku na zlecenie króla Ludwika I Wittelsbacha. Świątynia jest trójnawową bazyliką, z transeptem od strony zachodniej. Kościół posiada dwa Chóry: zachodni oraz wschodni, który jest podwyższony, poniżej jego została umieszczona krypta, do której można wejść przez portal umieszczony pomiędzy rzędami stopni prowadzącymi na chór. Głównym akcentem kościoła są cztery bliźniacze wieże o niemalże identycznej wysokości. Pary tych wielokondygnacyjnych, kwadratowych w planie wież flankują oba chóry katedry. Piętrowość wież akcentują gzymsy ozdobione fryzami arkadowymi lub ornamenty liściaste. Każda kondygnacja posiada odmienne w formie okna. Wpisane w półkoliście zamknięte płyciny okna wież wschodnich mają formę romańskich biforiów. Inaczej wyglądają wieże zachodnie. O ile dolne kondygnacje posiadają jeszcze formy późnoromańskie, trzy górne piętra posiadają charakterystyczne dla francuskich katedr naroża z ostrołukowymi arkadami wspartymi na smukłych kolumienkach. Wieże zwieńczone są ostrosłupowymi hełmami. Do katedry prowadzi pięć wejść. Dwa umieszczone są na wschodnich ścianach wież wschodnich, dwa znajdują się na północnej elewacji katedry, ponadto piąte wejście prowadzące bezpośrednio do zakrystii znajduje się przy południowej ścianie południowo-zachodniej wieży. Cztery wejścia są ozdobione portalami z bogatymi cyklami figuralnymi wykonanymi z kamienia. Wnętrze katedry jest niemal w całości nakryte wczesną odmianą sklepienia krzyżowo-żebrowego, które spoczywa na prostokątnych filarach i półfilarach. We wnętrzu katedry na uwagę zasługują: wykonany przez samego Wita Stwosza – Ołtarz Salwatora (pierwotnie znajdował się w kościele Najświętszego Salwatora w Norymberdze), nagrobek cesarza Henryka II i jego żony Kunegundy, oraz grobowiec papieża Klemensa II (jedyne na północ od Alp miejsce spoczynku papieża). Na jednej ze ścian świątyni znajduje się słynny posąg przedstawiający Jeźdźca Bamberskiego. Jest to wykonana w XIII wieku (przez nieznanego artystę) rzeźba przedstawiająca siedzącego na koniu mężczyznę w koronie w stroju rycerskim. Uważa się, że jest to pierwszy od czasów antycznych zachowany po dziś dzień posąg konny. Do katedry od strony południowej przylegają zabudowania dawnego monasterium kanonickiego i i siedziby biskupów.

– XIV wieczny budynek ratusza miejskiego – Altes Rathaus. Ciekawostkę stanowi fakt, że budowla ta usytuowana na niewielkiej wysepce na środku rzeki. Stało się to za sprawą sporów, jakie toczone były w owym czasie w mieście. Władza świecka ścierała się z władzą duchowną. Gdy biskup zabronił budowy na swym terenie ratusza, mieszkańcy wpadli na pomysł wzniesienia go na terenie, który nie stanowił niczyjej własności, czyli rzece.

– Kościół parafialny św. Henryka.

– XVIII wieczny barokowy Pałac Biskupi.

– Ewangelicki kościół św. Stefana.

– Dawny romański klasztor benedyktynów z 1015 roku (Kloster Michelsberg).

– XVII wieczny kościół św. Marcina.

– Kompleks zabytkowych domów zwany Alte Hofhaltung.

Bamberg jest położony w północnej części Bawarii, około 60 km na północ od Norymbergi.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w lipcu 1997 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.