Obecna  ewangelicka katedra w Berlinie (niem. Berliner Dom) została zbudowana w latach 1894-1905 według planów architekta Juliusa Carla Raschdorffa z Pszczyny w stylu późnego, włoskiego renesansu. Pierwotna katedra, jeszcze wtedy katolicka powstała z zamkowej Kaplicy Erasmusa, którą w 1465 roku papież podniósł do godności katedry. W 1535 roku elektor Joachim II rozpoczął przebudowę w stylu gotyckim leżącego na południe od zamku kościoła dominikańskiego na nowy kościół zamkowy. W świątyni przygotowano miejsca na groby możnowładców oraz zainstalowano dzwonnice. Nowa katedra została poświęcona w 1536 roku, lecz trzy lata później w 1539 roku Joachim II przeszedł na protestantyzm, a katolicka katedra, w efekcie wprowadzenia w Brandenburgii reformacji, stała się katedrą ewangelicką. W połowie XVIII wieku gotycki kościół nadawał się tylko do rozbiórki. 

Z rozkazu Fryderyka II rozpoczęto w latach 1747-50 budowę nowej, barokowej świątyni w Lustgarten, na Spreeinsel, w miejscu, w którym stoi dzisiejsza katedra, wg projektu Holendra Johanna Boumanna starszego. Nowa katedra została poświęcona 1750 roku, a stara świątynia została rozebrana, po przeniesieniu grobów książęcych do nowej katedry.

W XIX w zgodnie z zaleceniami króla Fryderyka Wilhelma IV przystąpiono do budowy nowej, ozdobniejszej świątyni, wg projektu Friedricha Augusta Stülera. Miała to być dwu wieżowa bazylika z trzynawową halą, zrobiona na modę włoską.  Budowę rozpoczęto, zbudowano m.in. apsydę na brzegu Sprewy. Z powodu wielu problemów i braku środków, budowę zawieszono w 1848 roku. Po powstaniu Rzeszy, odrodził się pomysł posiadana reprezentatywnej świątyni. Cesarz Wilhelm II rozkazał rozbiórkę niedokończonej budowli i budowę nowej świątyni na podstawie planu architekta Juliusa Raschdorffa, profesora Uniwersytetu Technicznego w Charlottenburgu. Projekt ten przewidywał budowę eklektyczną, z użyciem form zaczerpniętych z baroku i włoskiego późnego renesansu.

Kamień węgielny położono 17 czerwca 1894 roku, a uroczyste otwarcie nowej budowli odbyło się dopiero 27 lutego 1905 roku. Nadzór nad pracami prowadził Julius Raschdorff, od 2 sierpnia 1892 roku mistrz budowy katedr, wraz z synem Ottonem, jednak przez cały czas trwania prac Wilhelm II wywierał wpływ co do kształtowania świątyni. Szczególnie wnętrze zostało wykonane zgodnie z jego życzeniami (między innymi przeforsował swoich nadwornych malarzy).Główny ołtarz pochodził z poprzedniej katedry. Obraz ołtarzowy kościoła chrzcielno-ślubnego został przygotowany przez Carla Josepha Begasa.

Powstała wówczas potężna budowla wzniesiona na planie zbliżonym do kwadratu, nakryta kopułą z latarnią. W narożnikach budowli znajdują się cztery wieże zwieńczone małymi kopułami. Główne wejście znajduje się w wgłębnym portyku, w elewacji zachodniej. W podziemiach katedry znajduje się krypta grobowa, w której pochowano około 90 członków dynastii Hohenzollernów. Świątynia ma 1500 miejsc i jest jedną z największych w Berlinie. To właśnie tutaj odbywają się najczęściej ekumeniczne nabożeństwa z okazji świąt państwowych lub w ważnych dla narodu momentach.

Podczas II wojny światowej katedra została wielokrotnie uszkodzona. Najpoważniejsze uszkodzenia powstały podczas nalotu 24 maja 1944 roku, kiedy to pojemnik z łatwopalnym płynem ugodził w kopułę z latarnią, zapalając drewniany szalunek pod miedzianym poszyciem kopuły. Strażacy nie byli w stanie dosięgnąć ogniska pożaru. Latarnia spadła na posadzkę katedry i przebiła sklepienie krypty Hohenzollernów. Sama kopuła ocalała, lecz otwór po latarni powodował, że wnętrze było narażone na opady atmosferyczne.

Dopiero w 1949 roku rozpoczęto prace zabezpieczające, ukończone w 1953 roku. W 1975 roku przystąpiono do generalnej odbudowy świątyni. Główną kopułę odbudowano z zachowaniem pierwotnych proporcji, lecz w uproszczonym kształcie. Latarnię zwieńczył nowo zaprojektowany krzyż. Cztery narożne wieże z kopułami zostały obniżone o 16 metrów i pozbawione latarni. W 1983 roku przystąpiono do ostatecznej odbudowy głównego wnętrza, zakończonej otwarciem w dniu 6 czerwca 1993 roku. Zbudowano też nową klatkę schodową. Później wykonano nowe witraże po stronie ołtarza i zrekonstruowano mozaiki w kopule świątyni.

Katedra znajduje się w centrum Berlina, na wyspie Spreeinsel, przy ulicy Unter der Linden.

Zdjęcia wykonano w listopadzie 2010 roku.