Miasteczko Kaub nad Renem, wspomniane po raz pierwszy w 983 roku, słynie z dwóch zamów – Burg Pflzggrafenstein, położonego na wyspie na środku Renu i górującego nad miastem zamku Gutenfels.

Zamek Pfalzgrafenstein został wzniesiony w 1326 lub 1327 przez ówczesnego króla, a następnie cesarza rzymskiego Ludwika IV Bawarskiego na niewielkiej, wydłużonej wyspie. Najstarszą częścią zamku jest pięciokątna wieża – donżon oraz przylegające do niej przybudówki. Otaczający zamek mur i zabudowania powstały w latach 1338–40. W roku 1477 Pfalzgrafenstein przeszedł w ręce książąt Katzenelnbogen. W dobie baroku warownię rozbudowano. W 1607 i 1755 roku powstały narożne wieżyczki, stanowiska strzelnicze i wysunięty na północ bastion. Zamek przybrał kształt wydłużonego sześcioboku, którego oś zgodna jest z kierunkiem biegu rzeki. Wieża-donżon została zwieńczona kopulastym hełmem z latarnią. Przed lico murów wysunięta jest najwyższa kondygnacja i liczne wykusze z otworami strzelniczymi. Od wewnątrz do murów przylegają zabudowania tworzące wewnątrz dziedziniec, pośrodku którego wznosi się pięciokątna wieża mieszkalna, której południowa elewacja ma załamane pod kątem ostrym boki. Stanowiący główny punkt obronny sześciokąt murów obwodowych charakteryzuje się grubymi murami, które od strony dziedzińca mają liczne wnęki pełniące funkcję stanowisk strzelniczych. Pomieszczenia mieszkalne mieszczą się w wieży oraz wewnątrz południowego bastionu.Oprócz funkcji obronnych zamek był punktem pobierania ceł za żeglugę po Renie. Ponadto warowania była zintegrowana z usytuowanym przy prawym brzegu Renu zamkiem Gutenfels i warownym miastem Kaub, które razem tworzyły wspólny system obronny, w celu ułatwienia interwencji przeciwko handlowcom, którzy nie uiścili opłaty celnej. Statki odmawiające zapłacenia cła kierowano do specjalnie przygotowanego brzegu, gdzie je cumowano, a handlarzy więziono w lochach. Zamek uniknął zniszczeń wojennych, natomiast był ofiarą licznych powodzi. Po II wojnie światowej, zamek który skrótowo nazywany jest „Pfalz” ostatecznie został zaadaptowany na cele muzealne. Poprzedziła to gruntowna konserwacja warowni, w wyniku której przywrócono wewnątrz średniowieczny charakter zamku. Podczas ostatniej konserwacji w 2007 przywrócono kolorystykę elewacji z XVII wieku.

Drugi z zamków – Gutenfels – został wzniesiony w pierwszej połowie XIII wieku. Pierwsza pisana wzmianka o nim, że stanowi posiadłość rodziny Falkenstein, pochodzi z 1237 roku. W 1252 roku twierdza była bezskutecznie oblegana przez wojska Wilhelma z Holandii, zaś w 1277 zamek wraz z położonym przy prawym brzegu Renu miastem Kaub zostały przejęte przez elektorat Pallatynatu. Warownia, której główną częścią jest budynek mieszkalny (na planie prostokąta) i stojąca obok wieża (na planie kwadratu), w XIV otrzymała przedzamcze oraz system umocnień łączący ją z pobliskim miastem Kaub i usytuowanym na wyspie na Renie zamkiem celnym. W 1504 roku Ludwik IV, elektor Palatynatu, polecił zdobyć zamek, jednak załoga landgrafa heskiego obroniła go po 39-dniowym oblężeniu. W 1807 roku zamek został zniszczony przez wojska francuskie. Odbudowany w latach 1889–92 przez architekta Gustava Waltera w duchu neoromańskim. Po ostatniej wojnie zamek został zaadoptowany na hotel, który funkcjonował tu do końca 2006 roku. Warownia składa się z zamku górnego, który stanowi rdzeń zamku, oraz przedzamcza, systemu umocnień usytuowanego na stokach wzgórza. Górny zamek tworzy część mieszkalna składająca się z dwóch czterokondygnacyjnych, prostokątnych skrzydeł, połączonych murami kurtynowymi. Całość tworzy plan czworoboku o wymiarach 21,60 × 21,10 m. Masywne mury, przeprute niewielkimi oknami są zwieńczone blankami. Od strony wschodniej przylega do zabudowań wysoka na 35 m czworoboczna wieża strażnicza. Zabudowa przedzamcza, rozplanowana po dwóch przeciwnych stronach, ma układ nieregularny. Tworzy go kilkuwarstwowy system umocnień złożonych z murów obronnych i baszt. Od strony północno-zachodniej znajdowała się kaplica.

Kaub jest położony w kraju związkowym Nadrenia-Pallatynat, na prawym brzegu Renu, przy drodze nr 42, około 40 km na południe od Koblencji.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.