Miasto Landshut zostało założone przez księcia bawarskiego Ludwika I w pierwszej połowie XIII wieku. Od 1231 roku było siedzibą rodu Wittelsbachów, a od 1255 także książąt bawarskich. Od końca XIV wieku miasto przeżywało złoty wiek i było jednym z najważniejszych miast Bawarii.

W 1475 roku książę Jerzy Bogaty poślubił Jadwigę Jagiellonkę, córkę polskiego króla Kazimierza Jagiellończyka. Na pamiątkę tego wydarzenia odbywa się od 1903 roku tzw. „Wesele w Landshut”, początkowo organizowane co roku, a po II wojnie światowej co cztery lata.

Złoty wiek miasta minął w 1503 roku po wygaśnięciu męskiej linii Wittelsbachów. Próba obejścia wcześniej określonego systemu dziedziczenia doprowadziła do wojny domowej (zwanej landshutską wojną sukcesyjną) i do przyłączenia części landshutskiej do monachijskiej Bawarii. Miasto bezpowrotnie straciło na znaczeniu na rzecz obecnej stolicy kraju związkowego. Dzisiaj jest Landshut stolicą Dolnej Bawarii. Na terenie powiatu i miasta  zamieszkuje wiele osób, które wyemigrowały z terenów dzisiejszej Polski (przede wszystkim Śląska). W katolickiej parafii St. Peter und Paul została utworzona Polska Misja Katolicka, której działalność to nie tylko msze święte, ale także organizacja lekcji religii pozaszkolnej, lekcje języka polskiego dla dzieci, religia dla dorosłych, a także wiele uroczystości, które pomagają tamtejszej Polonii w nawiązywaniu i pielęgnacji wspólnych kontaktów. Na Starym Mieście dominują budowle wzniesione w stylu gotyckim:

– ZamekTrausnitz – budowę warowni rozpoczął w 1204 roku Ludwik I Bawarski. Została ona ukończona do czasu wizyty cesarza Fryderyka II w 1235 roku. Był siedzibą dynastii Wittelsbachów, w latach 1255–1503 służył jako książęca rezydencja Dolnej Bawarii, a później służył jako siedziba dziedzicznych władców całej Bawarii. W XV wieku książęta Landshut wielokrotnie odnawiali i rozbudowywali budynki w „Burg Trausnitz”. W tym czasie zbudowano „Dürnitz”. Zewnętrzny pierścień obronny murów podwyższono i dobudowano baszty obronne.W 1516 roku książę Ludwik X Bawarski przebudował warownię w stylu południowo-niemieckiego renesansy, lecz niewiele z tego zachowało się do dziś. Arkady dziedzińca zostały stworzone w latach 1568–78 przez Friedricha Sustrisa dla księcia Wilhelma. W tym czasie zamek ozdobiono obrazami w stylu florenckim, ale większość została utracona z powodu pożarów na przestrzeni lat. Pod koniec XVII wieku książę Ferdynand zarządził renowację spalonych malowideł, a inne pomieszczenia ozdobił nowymi freskami. W XVIII wieku zamek służył jako koszary i więzienie dla szlachty, a na początku XIX wieku jako szpital. W latach 1869-73 król Bawarii Ludwik II zlecił dekorację nowego mieszkania prywatnego na drugim piętrze skrzydła zamku. W 1961 roku pożar zniszczył większość dekoracji wnętrz, w tym pokoje królewskie. Zamek Trausnitz znajduje się na szczycie wzgórza górującego nad miastem.

– Kościół św Marcina z najwyższą na świecie ceglaną wieżą. Budowę halowej świątyni rozpoczął ok. 1385 mistrz budowlany Hans Krumenauer. W latach 1406-32 budowę kontynuował Hans von Burghausen. Około 1475 roku budowlę zwieńczył sklepieniem i nakrył dachem Hans Stethaimer i jego syn Stefan. Zakończenie budowy nastąpiło dopiero ok. 1500 roku. W 1937 roku na prośbę kardynała Michaela von Faulhabera papież Pius XI podniósł kościół św. Marcina do rangi kolegiaty. Dekretem papieskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 2.12.2001 roku kościołowi został nadany tytuł honorowy bazyliki mniejszej. Kościół św. Marcina jest najwyższym kościołem Bawarii i najwyższym kościołem ceglanym na świecie; jego wieża wznosi się na wysokość 130,60 m. Niezwykła architektura świątyni, łącząca w sobie cechy wczesnego i późnego gotyku, sprawia, że należy on do najwybitniejszych budowli gotyckich w południowych Niemczech.

– Wśród innych gotyckich budowli w mieście znajdują się kościoły św. Jodoka i św. Ducha , ale także ratusz i Ländtor , jedyna istniejąca jeszcze brama średniowiecznych fortyfikacji.

Landshut jest położone 62 km na północny-wschód od Monachium, przy autostradzie nr 92.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1992 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.