Bazylika Konstantyna w Trewirze, dawna sala tronowa pałacu cesarza Konstantyna I została zbudowana w IV wieku. Jest największą salą rzymską zachowaną do dnia dzisiejszego (67 m długości, 27,2 szerokości i 33 wysokości). Jej konstrukcja obywała się bez przypór i wsporników. Wnętrze sali zdobiły marmury, mozaiki i liczne rzeźby. Podłogi i ściany były ogrzewane powietrzem podgrzewanym przez pięć pieców umieszczonych pod podwójną podłogą.

W średniowieczu bazylika przeszła w posiadanie arcybiskupa Trewiru. Apsyda została przebudowana w wieżę mieszkalną, na przeciwległych krańcach wzniesiono mniejsze wieżyczki a mury uzbrojono w blanki. W takim stanie aula dotrwała do 1600 roku. Na początku XVII wieku w bezpośrednim sąsiedztwie bazyliki, Lothar von Metternich wybudował pałac książąt elektorów (Kurfürstliche Palais). Z tej okazji aulę częściowo rozebrano, eliminując jej ścianę południową i wschodnią. Pozostałe fragmenty budynku zintegrowano z nowo budowanym pałacem. Dopiero król Fryderyk Wilhelm IV nakazał przywrócenie budowli do stanu pierwotnego (sprzed przebudowy Metternicha).

Od 1856 roku bazylika służy jako kościół ewangelicki Odkupiciela. Pod koniec XIX wieku rzeźbiarz Gustaw Kaupert stworzył dla kościoła pięć marmurowych rzeźb przedstawiających Jezusa i ewangelistów. Do czasów obecnych zachowały się tylko głowy posągów. W 1944 roku aula doszczętnie spłonęła. Po II wojnie światowej bazylikę wprawdzie odbudowano, ale jej wnętrza nie zostały zrekonstruowane.

Trewir jest położony w zachodnich Niemczech, nad rzeką Mozelą, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, około 100 km na południowy-zachód od Koblencji i 40 km na północny-wschód od Luksemburga.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.