Gotycki zamek w Oleśnicy zbudował książę Konrad I w drugiej ćwierci XIV wieku, w związku z utworzeniem księstwa oleśnickiego. Warownia wzniesiona na planie regularnym, składała się z dwóch skrzydeł, większego od strony północno-zachodniej i mniejszego od strony południowo-zachodniej, do którego przylegała czworokątna wieża. Od pozostałych stron dziedziniec zamknięty był murami obronnymi z bramą wjazdową i narożną, cylindryczną wieżą. Całość była otoczona fosą.

         W XIV wieku zamek został rozbudowany. Około połowy XVI wieku nastąpiła kolejna przebudowa przez księcia Jana z Podiebradu, nadając budowli cechy renesansowe. Jego następca Karol II z Podiebradu w latach 1585-1610 kontynuował przebudowę rezydencji. Zmodernizowano wtedy wnętrza i wystrój zewnętrzny, wzniesiono nowe skrzydło pałacowe, zwane domem wdów i podwyższono cylindryczną wieżę, która zyskała galerię widokową i nowy hełm. Wzniesiono również skrzydło południowo-wschodnie z nadwieszonymi gankami od dziedzińca, oraz przedbramie. Całość otoczono wałami ziemnymi z trzema bastionami. W latach 1613-16 zbudowano kryte przejście do kościoła parafialnego. Na przełomie XVII i XVIII wieku przebudowano wnętrza w stylu barokowym. W latach 1891-1906 przeprowadzono restaurację rezydencji, przywracając jej renesansowy charakter. II wojnę światową, zamek przetrwał bez poważniejszych zniszczeń, jedynie w skrzydle północno-zachodnim zawaliły się stropy. Po remoncie i konserwacji w latach 1970-76, część pomieszczeń zamkowych przeznaczono na muzeum.

         Oleśnica jest położona 29 km na północny-wschód od Wrocławia przy drodze nr 8 do Warszawy. Zamek znajduje się w północno-zachodniej części starego miasta.

         Zdjęcia wykonano w sierpniu 2005 roku.