Zamek w Otyniu został wzniesiony w II połowie XV wieku przez ród rycerzy-rabusiów von Zabelititz. W 1516 roku warownia przeszła w ręce Rachenbergów, którzy gotycką budowlę przebudowali w 1519 roku, przekształcając ją w rezydencję na trapezoidalnym planie. W 1645 roku budowla stała się własnością jezuitów, którzy w latach 1671-81 przebudowali całkowicie zamek na klasztor. W miejscu zburzonego skrzydła południowego wzniesiono nowy, renesansowy budynek, a w miejscu dawnej zamkowej kaplicy zbudowano nowy kościół. W 1702 roku miasto i zamek padły ofiarą wielkiego pożaru, po którym w latach 1703-05 je odbudowano nadając zespołowi zamkowemu cech barokowych.

Po kasacie zakonu zabudowania klasztorne nabył książę kurlandzki Ernest Biron i w roku 1778 dokonał przebudowy obiektu na magnacką rezydencję. W 1945 roku budowla została splądrowana przez Rosjan. Pozostawione bez opieki budynki popadły w coraz większą ruinę. Dzieła zniszczenia dopełnił pożar, który w 1954 roku strawił budowlę. Obecnie pozostaje ona w stanie ruiny.

Otyń jest położony 18 km na południowy-wschód od Zielonej Góry przy drodze nr 3 do Lubina. Ruiny znajdują się na południowy-wschód od centrum.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2005 roku.