Parafia Świętego Bartłomieja Apostoła w Paprotni istniała już w połowie XV wieku. W 1876 roku rząd carski zlikwidował parafię a kościół został zamknięty. W roku 1906 zaczęto ponownie odprawiać nabożeństwa w świątyni. Parafia w Paprotni została wznowiona 6 lipca 1919 roku przez biskupa podlaskiego Henryka Przeździeckiego.

Obecny kościół parafialny drewniany, został wybudowany w 1750 roku z fundacji rodziny Ciecierskich. Barokowy kościół został usytuowany na niewielkim wzniesieniu na podmurówce, orientowany, na planie krzyża łacińskiego, z dwiema zakrystiami po bokach, prezbiterium i kruchtą od zachodu. Wokół niego znajdował się cmentarz parafialny, zlikwidowany w 1858 roku. Wnętrze nakryte stropem miało drewniane podłogi. Znajdowały się tam trzy ołtarze. Nad wejściem głównym istniał drewniany chór. Trzynaście okien oświetlało kościół wewnątrz. Do świątyni prowadziło siedem wejść, z czego cztery były dwuskrzydłowe. Dach miał pokrycie gontowe. Nad skrzyżowaniem dachu i kaplic wznosiła się wieżyczka z sygnaturką, zwieńczona wielkim żelaznym krzyżem.

Po częściowym spaleniu w 1908 roku, świątynię gruntownie przebudowano w latach 1909-10. W czasie przebudowy dostawiono nową kruchtę z chórem i dwie wieże. Wykonawcą prac był Władysław Wroński, który przekształcił pierwotną barokową budowlę na styl neogotycko-eklektyczny. Konsekracji kościoła dokonał 31. sierpnia 1906 roku biskup lubelski Franciszek Jaczewski. Jej wystrój wnętrza powstawał jeszcze przez kolejne lata (dekoracje ścian w postaci lizen i gzymsów, terakotowa posadzka, eklektyczny ołtarz główny i neobarokowe ołtarze boczne, a także ozdobione ornamentem neogotyckim: ambona, stalle kolatorskie w prezbiterium, konfesjonały oraz ławki dla wiernych). Ołtarze, stalle i inne elementy wyposażenia są dziełem tego samego rzeźbiarza, który wykonał podobne w katedrze siedleckiej.

Paprotnia jest położona około 20 km na północny-wschód od Siedlec, przy lokalnej drodze do Korczewa.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2021 roku