Neogotycki pałac w Paszkówce został wybudowany w drugiej połowie XIX wieku, z fundacji hrabiego Leonarda Wężyka, według projektu znanego krakowskiego architekta – Feliksa Księgarskiego. Pierwotna, jednopiętrowa budowla miała zróżnicowaną bryłę. Posiadała wyraźnie zaznaczone ryzality i charakterystyczną ośmiokątną klatkę schodową, umieszczoną w wieży, zwieńczonej pseudokrenelażem. Dwukondygnacyjna rezydencja, murowana z cegły i otynkowana, została wzniesiona na rzucie wydłużonego prostokąta, z trzema ryzalitami od frontu i wieloboczną wieżą w narożu. W elewacji tylnej występuje poza linię murów wielobocznie ukształtowana ściana salonu oraz zewnętrzne obudowane schody. Kondygnacje oddzielają gzymsy, w partii półpiętrza biegnie fryz kasetonowy z medalionami. Podobne elementy dekoracyjne, wzbogacone o głowy ludzkie, widnieję w ławach okien. Górną linię okien w kształcie spłaszczonego łuku Tudora powtarzają gzymsy kamienne. W szczycie środkowego ryzalitu umieszczony jest herb Wężyków. Zróżnicowana, malownicza bryła budowli, najeżona jest szeregiem nadwieszonych sterczyn. Dachy są czterospadowe, kryte blachą. Piętro pierwsze jest wyraźnie reprezentacyjne, co podkreśla jego wysokość. Główne wejście prowadzi do obszernego holu, skąd szerokie, zdobione schody wiodą na piętro do byłych pokoi właścicieli. Tam też znajdowało się biuro handlowe, biblioteka, salon i jadalnia. Zrekonstruowana obecnie Sala Lustrzana to ośmioboczne pomieszczenie, z autentycznym sklepieniem i wystrojem ścian. W holu na uwagę zasługuje autentyczne sklepienie krzyżowo-żebrowe. Niegdyś z holu wchodziło się do do kuchni, spiżarni i pokoi służby. We wnętrzu jednej z sal na parterze zachowało się palmowe sklepienie, wsparte na pojedynczym filarze umieszczonym po środku.  Architektura pałacu nawiązuje do stylu neogotyckiego z elementami tzw. neogotyku angielskiego. Pałac położony jest w pochodzącym z początku XIX wieku parku o cechach stylu angielskiego. W głębi parku zachowała się dawna piwniczka na wino, wykorzystywana również obecnie.

          Rezydencja była siedzibą rodu Wężyków do 1940 roku, a ostatnim właścicielem był Franciszek Wężyk. Pałac przetrwał II wojnę światową bez zniszczeń. W okresie powojennym początkowo w pałacu znalazło swą siedzibę kółko rolnicze, później szkoła, ośrodek zdrowia, punkt weterynaryjny. Przez pewien czas na najniższej kondygnacji funkcjonowała nawet pieczarkarnia. Gruntowny remont miał miejsce w 1971 roku, dobudowano wówczas piętro i w 1975 roku uruchomiono pensjonat „Kasztelanka” krakowskiego Biura Podróży „Turysta”. Z początkiem lat 90-tych obiekt popadał w coraz większą ruinę, aż w końcu opuszczony i zdewastowany, w 1997 roku został zakupiony przez Annę i Jana Oleksy. Po wyremontowaniu i przywróceniu obiektowi dawnego charakteru, pałac zaczął pełnić funkcję hotelu i centrum konferencyjnego. 

          Paszkówka jest położona 10 km na zachód od Skawiny, 2 km na południe od drogi nr 44 do Zatora.

          Zdjęcia wykonano we wrześniu 2014 roku.